اشرف مراغه ای

اشرف الدین حسین بن حسن مراغه ای مشهور به اشرف مراغه ای و درویش اشرف (؟ - ۱۴۶۰م/ ۸۶۴ ق) شاعر فارسی زبان ایرانی در سدهٔ نهم هـ/ پانزدهم م بود.
فهرست شاعران فارسی زبان
حسین بن ابوعلی حسن مراغه ای در سالی نامعلوم در مراغه در خانواده ای شریف تبار زاده شد. به خدمت پیر بوداق فرزند جهانشاه قراقویونلو درآمد و در نزد وی بسیار گرامی بود. در سرودن، علاوه بر غزلیات و قصاید که چهار دیوان است، خمسه ای به مانند خمسهٔ نظامی به نظم درآورد.اشرف مراغه ای با شاه نعمت الله ولی معاصر و معاشر بوده است و در رثای او قصیده و ماده تاریخی سرود. او را شاعری «نیک سیرت و بلندهمت» می دانستند که از «تملق» دوری می کرد و با اینکه از نزدیکان شاهزاده پیر بوداق خان بود، اما مدیحه ای برای او نسرود.در سال های پایانی عمر عزلت گزید و به تصوف گرایید و در ۱۴۶۰م/ ۸۶۴ ق در زادگاهش درگذشت. نظمی تبریزی در اثرش دویست سخنور به تاریخ ۱۹۷۶م/ ۱۳۹۶ ق ذکر نموده که دیوان خطی اشرف مراغه ای در کتابخانه های معتبر موجود است.

اشرفِ مَراغه ای ( ـ ح ۸۶۴ق)
شاعر صوفی مسلک و خمسه سرای ایرانی. از ملازمان همیشگی شاهزاده پیر بوداق قراقویونلو بود و چون این شاهزاده به دست پدرش کشته شد، به تبریز رفت و عزلت گزید. از آثارش: دیوان های عنوان الشباب، خیر الامور، بـاقیـات الصالحات و مجـددات التجلیات؛ مثنـوی های منهج الابرار، شیرین وخسرو، لیلی ومجنون، هشت اورنگ/عشق نامه، ظفرنامه به تقلید از خمسۀ نظامی.

اشرف الدین حسین بن حسن مراغه ای مشهور به اشرف مراغه ای و درویش اشرف (؟ - ۱۴۶۰م/ ۸۶۴ ق) شاعر فارسی زبان ایرانی در سدهٔ نهم هـ/ پانزدهم م بود.
•