استیون پینکر

استیون آرتور پینکر (به انگلیسی: ) (زاده ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۴) زبان شناس، روان شناس تجربی، دانشمند علوم شناختی کانادایی-آمریکایی و نویسنده کتاب های معروف علمی است.
آموزش پذیری زبان و رشد زبان (۱۹۸۴)
شناخت دیداری (۱۹۸۵)
پیوندها و نمادها (۱۹۸۸)
آموزش پذیری و شناخت: فراگیری ساختار استدلال (۱۹۸۹)
معنی شناسی واژگانی و مفهومی (۱۹۹۲)
غریزه زبانی (۱۹۹۴)
ذهن چطور کار می کند (۱۹۹۷)
واژگان و قواعد: اجزای تشکیل دهنده زبان (۱۹۹۹)
لوح سفید: انکار مدرن طبیعت انسان (۲۰۰۲)
جنس اندیشه: زبان، پنجره ای به طبیعت انسان (۲۰۰۷)
فرشتگان بهتر طبیعت ما: چرا خشونت کاهش یافته است؟ (۲۰۱۱)
زبان، شناخت، و طبیعت انسان: مقالات برگزیده (۲۰۱۳)
وی استاد دانشگاه هاروارد و استاد خانواده جوهستون در گروه روانشناسی دانشگاه هاروارد است. او به دلیل طرفداری از روانشناسی تکاملی و نظریه محاسباتی ذهن، مشهور است.
او استاد دانشکده روان شناسی دانشگاه هاروارد است و به خاطر فعالیتش در روانشناسی تکاملی و نظریه محاسباتی ذهن شناخته شده است. تخصص او شامل رشته های روان شناسی زبان، ادراک بصری، تصویر برداری ذهن، تشخیص شکل، توجه بصری، تکامل زبان در کودکان، پدیده های قاعده مند و بی قاعده در زبان، پایه عصبی کلمات و دستور زبان است. او نویسنده هفت کتاب به نام های «غریزه زبان»، «ذهن چگونه کار می کند»، «کلمات و قواعد»، «لوح سپید»، «مواد ذهن»، «جنس اندیشه: زبان به عنوان پنجره ای به طبیعت انسان» و «فرشتگان بهتر از طبیعت ما» است.
تخصص دانشگاهی پینکر علوم شناختی دیداری و روانشناسی است. تحصیلات دانشگاهی او شامل آزمایش های بر روی تصویرسازی ذهنی، ساختار شناخت، توجه دیداری، پیشرفت زبان در کودکان، پدیده های منظم و نامنظم در زبان، ریشه های عصبی کلمات و دستور زبان و روانشناسی کنایه و تعبیر، است. او دو کتاب فنی منتشر کرد که نطریهٔ عمومی ای را پیرامون فراگیری زبان و بکارگیری آن در یادگیری افعال در کودکان، پیشنهاد می داد. در کتابهایی کمتر دانشگاهی، او زبان را به عنوان یک «غریزه» یا سازگاری بیولوژیکی که توسط انتخاب طبیعی شکل گرفته، مورد استدلال قرار می دهد. در این دیدگاه، او در مقابل نوام چامسکی و دیگر کسانی است که توانایی انسان برای یادگیری زبان را محصول جانبی سایر سازگاری ها می دانند.

استیون آرتور پینکر (به انگلیسی: َSteven Arthur Pinker) (زادهٔ ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۴) زبان شناس، روان شناس تجربی، دانشمند علوم شناختی کانادایی-آمریکایی و نویسنده کتاب های معروف علمی است.
• «کار روزنامه نگاری پرداختن به حوادث و اتفاقات است؛ به خصوص حوادث و اتفاقات غیرمعمول، غمناک و هیجان انگیز. دنیل کانمن و آموس تیوِرسکی معتقدند روان ما قابلیتی خاص به نام «قابلیت اکتشافی» دارد که باعث می شود رخدادها در ذهن ما باقی مانده و قدرت ارزیابی خطر در ما را تحت تأثیر قرار دهند: هر چه به خاطرسپردن چیزی راحت تر باشد، مردم آن را محتمل تر می شمارند؛ بنابراین مردم از تهدیداتِ خبرساز بیشتر می ترسند؛ مثل حملهٔ کوسه، سقوط هواپیما، تروریسم و... . این در حالی است که به نظر من باید از تهدیدات ملال آور، اما محتمل تری چون مسمومیت ناگهانی، افتادن از نردبان و پیامک فرستادن در حین رانندگی بیشتر بترسیم. اما دربارهٔ خشونت، تابه حال خبرنگاری را دیده اید که با میکروفون، روبه روی مدرسه ای بایستد و اعلام کند که مدرسه امروز تعطیل نیست یا بگوید در پایتخت فلان کشور آفریقایی جنگ داخلی درنگرفته است؟ در زوایای بهتر وجود ما، اطلاعاتی آورده ام که نشان می دهد میزان خشونت به مرور زمان کاهش یافته است؛ اما ازآنجاکه خشونت به کلی از بین نرفته، همواره رخدادهایی هستند که اخبار را پر کرده و توجه مردم را از واقعیت منحرف سازند.»۲۰۱۶ -> مصاحبه با سایت آن دارک