مریم زندی

مریم زندی (متولد ۲۰ دی ۱۳۲۵ در گرگان) عکاس ایرانی، عضو هیئت مؤسس انجمن ملی عکاسان ایران، اولین رئیس هییت مدیره انجمن عکاسان ایران یا انجمن ملی عکاسان و دارای لیسانس از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران می باشد. وی عضو افتخاری انجمن عکاسان میراث فرهنگی ایران است. در حال حاضر وی بازرس شورایعالی خانه هنرمندان ایران و دبیر و داور چندین جشنواره عکاسی داخلی و خارجی می باشد. مریم زندی تا بحال بیش از هفده نمایشگاه عکاسی انفرادی در ایران و خارج از کشور برگزار کرده است.
ترکمن و صحرا، مجموعه عکس سیاه و سفید، ۱۳۶۲، تهران، ناشر: مؤلف.
تک چهره نویسندگان در کتاب آنتولوژی داستان نویسی در ایران از ۱۹۲۱ تا ۱۹۹۱، انتشارات میج، واشینگتن، ۱۹۹۱.
چهرها (۱)، سیمایی از ادبیات معاصر ایران، مجموعه عکس (پرتره سیاه و سفید)، ۱۳۷۲، تهران و چاپ دوم ۱۳۷۷، ناشر: مؤلف.
چهرها (۲)، سیمایی از نقاشان معاصر ایران، مجموعه عکس (پرتره سیاه و سفید)، ۱۳۷۳، تهران، ناشر: مؤلف.
چهرها (۳)، سیمایی از هنرمندان سینما و تئاتر معاصر ایران، مجموعه عکس (پرتره سیاه و سفید)، ۱۳۷۶ تهران، ناشر: مؤلف.
عکاشی (نقاشی روی عکس)، کار مشترک با ابراهیم حقیقی، رنگی، ۱۳۸۰، تهران، ناشر: نشر هفت رنگ.
چهرها (۴)، سیمایی از ادبیات معاصر ایران، جلد دوم، مجموعه عکس (پرتره سیاه و سفید)، ۱۳۸۳، تهران، ناشر: مؤلف و نشر هفت رنگ.
ایران! گل محبوب من!، مجموعه عکس گل و طبیعت ایران، رنگی، ۱۳۸۵، تهران، ناشر: نشر نظر.
چهرهای معماران ایران، جلد اول، سیاه و سفید، ۱۳۸۶، تهران، ناشر: نشر نظر و انجمن مفاخر معماری ایران.
آبی با خط قرمز، مجموعه عکس رنگی، ۱۳۸۷، تهران، ناشر: نشر نظر.
انقلاب ۵۷، مجموعه عکس سیاه و سفید ۱۳۹۳، تهران، ناشر نشر نظر.
چاپ و نشر انواع کارت پستال و تقویم در زمینه های مختلف از سال ۱۳۷۹.
ویب سایت رسمی مریم زندی https://maryamzandi.com/

مریم زندی (۱۰ ژانویه ۱۹۴۷، گرگان) عکاس مستند و مؤلف ایرانی است.
• «زمانی که سوژه ای ذهنم را به خود مشغول می کند و دربارهٔ آن فکر می کنم، نمی توانم آن فکر را به هیچ دلیلی رها کنم، مگر آنکه به نتیجه اش برسانم.»• «هیچ سوژه ای نمی تواند منحصر به شخص خاصی باشد یا چون کسی روی آن کار کرده است، مانعی برای پرداختن دیگران باشد یا باعث نگرانی.»• «به نظر من تمام حیوانات زیبا و معصوم هستند و آدم ها با ذهنیات خودشان چیزهایی را به آنها نسبت می دهند.»• «به من نگویید شاعر، من شاعر نیستم. گاهی شعرگونه هایی می گویم، اما نمی توانم این مسئله را نادیده بگیرم که همواره حسی داشته ام که مرا به شعر متمایل می کرده است؛ در هنر همیشه این گونه است که نخست اتفاقی رخ می دهد و بعد می شود دربارهٔ آن صحبت یا تفسیر کرد.»• «من عکاسم و دلم می خواهد هر بار نگاهی تازه به سوژه هایم داشته باشم و در این میان خودم را در هیچ شکلی محدود نمی کنم. در واقع هر چه به ذهنم برسد و فکر کنم که خوب است، انجامش خواهم داد.»• «دغدغه من نه عکاسی اجتماعی است و نه طبیعت و نه هیچ نوع عکاسی دیگری. دغدغه من عکاسی است و هیچ نوعی را به دیگری ترجیح نمی دهم؛ چون به نظرم در هر رشته عکاسی می توان کار خلاقانه انجام داد و نتیجه خوبی گرفت.» «در مصاحبه با »؛ چاپ ۲۳ ژانویه ۲۰۱۳/ ۴ بهمن ۱۳۹۱ -> روزنامهٔ شرق