مظفر بقائی

مظفر بقائی کرمانی (زاده تیر ۱۲۹۱ در کرمان - درگذشته ۱۳۶۶ در تهران) از فعالین سیاسی ایرانی، مؤسس و رهبر حزب زحمتکشان ملت ایران و از بنیان گذاران جبهه ملی ایران بود.
شیخ ریا
مظفر بقایی در زمان رضا شاه برای تحصیل به فرانسه اعزام شد. او در سال ۱۳۱۷ پس از قطع رابطه ایران و فرانسه نتوانست از تز دکترای خود در دانشگاه سوربن دفاع کند و به ایران بازگشت. به دستور علی اصغر حکمت شورای عالی دانشگاه تهران تز بقایی را بررسی کرد و به او مدرک دکترا فلسفه اخلاق داده شد.
وی پسر میرزا شهاب الدین کرمانی، مشروطه خواه، نماینده دورهٔ چهارم و پنجم مجلس شورای ملی از کرمان و از اعضای دادگستری در زمان رضا شاه بود. با تأسیس حزب دموکرات ایران در دههٔ ۱۳۲۰ خورشیدی به رهبری احمد قوام بقایی به این حزب پیوست و در سال ۱۳۲۶ به عنوان کاندید حزب دمکرات از کرمان به مجلس پانزدهم راه یافت. او سپس حزب زحمتکشان ایران را با کمک خلیل ملکی راه اندازی کرد.
بقائی از نیروهای نزدیک به بازار بود که هواداران محافظه کاری در بین بازاریان کرمان داشت، او یکی از تجمع کنندگان ۲۲ مهرماه ۱۳۲۸ بود که به همراه جمعیتی از سیاستمداران، دانشجویان و تجار بازار به رهبری مصدق وارد محوطهٔ کاخ شدند تا به نبود انتخابات آزاد اعتراض کنند. پس از این تجمع موفقیت آمیز حزب زحمتکشان ایران به همراه سازمان حزب ایران، حزب ملت ایران، و جامعه مجاهدین اسلام به جبهه ملی پیوستند.

مظفر بقائی کرمانی (۲۳ ژوئیه ۱۹۱۲، کرمان - ۱۸ نوامبر ۱۹۸۷، تهران) از فعالین سیاسی ایرانی و از بنیان گذاران جبهه ملی ایران بود.
• «آدم شارلاتان حقه باز بسیار جاه طلبی بود… جنگ و دعوایمان هم شده باهم. فحش و فحش کاری هم داشتیم. بقایی برای استفاده هایی که می خواست بکند اول آمد و به وسیله من در حزب توده اسم نوشت. دیگران هم آمدند ولی آنجا بعد از چند ماهی که در یک حوزه حزبی شرکت کرد شروع کرد به نوشتن چیزهای مزخرف. از اول هم برای سوءاستفاده آمده بود. بقایی هرجا رفت و از هرکس استفاده کرد، به او نیش زد و بدش را گفت. به همه ما فحش نوشت. با صادق هدایت و آل احمد همین کار را کرد».»، ۱۳۹۴ -> انور خامه ای