مسعود جعفری جوزانی

مسعود جعفری جوزانی (زادهٔ ۱۸ آذر ۱۳۲۷ در روستای جوزان ملایر) کارگردان و فیلمساز ایرانی است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد فیلمسازی از دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو آمریکا است. او کار سینمایی را با کارگردانی فیلم های کوتاه آغاز کرد.
پشت دیوار سکوت (۱۳۹۵)
ایران برگر (۱۳۹۳)
در چشم باد (مجموعه تلویزیونی) (۱۳۸۷_۱۳۸۲)
بلوغ (۱۳۷۷)
دل و دشنه (۱۳۷۳)
یک مرد یک خرس (۱۳۷۱)
در مسیر تندباد (۱۳۶۷)
شیر سنگی (۱۳۶۵)
جاده های سرد (۱۳۶۴)
سپنتا جعفری جوزانی
از دیگر فعالیت های وی تدریس در دانشگاه های ایران و مدیریت مؤسسه «جوزان فیلم» است.
جعفری جوزانی از جمله ۱۴۰ هنرمند ایرانی بود که با امضاء طوماری در مورخ ۲۲ خرداد ۱۳۹۲، همراه با سایر اصلاح طلبان و اعتدالگرایان، ضمن قدردانی انصراف عارف به نفع روحانی، از نامزدی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ حمایت علنی کرد.

مسعود جعفری جوزانی(۱۳۲۷/ ۱۹۴۸ م) کارگردان و فیلمساز ایرانی.
• «فراموش نکنید که حرف زدن راحت است اما عمل به حرف کار دشواری است به همین خاطر در کنار مسئولان سینما گران هم باید دقت داشته باشند تا اسیر پیش داوری و قضاوت های زود هنگام نشوند و بیش از گذشته به یکدیگر فضا بدهند تا بتوانند عملکرد خودشان را نشان دهند.»• «باور کردنش برای من سخت است که برای ساخت پروژه ملی نظیر کوروش کبیر، کشور ثروتمند ما که از درآمد سرشار نفت برخوردار است پول نداشته باشد. بی شک این موضوع باعث می شود ما در مقابل کوروش شرمنده شویم.»• «هرپدیده، هراندیشه، هرآیین و حتی هرشیئی که وارد ایران شده است، ما اول با درک و سلیقه بومی آن را شبیه خودمان کرده ایم؛ بعد توانسته ایم از آن بهره برداری درستی کنیم و گاهی این را به خارج هم صادر کرده ایم؛ خصیصه بارزی که در گیرودار اتفاق های تاریخی موجب بقا و حتی رشدمان هم شده است.»• «وقتی کاری را دوست دارم، به سختی یا آسانی آن فکر نمی کنم.»• «وسایل ارتباط جمعی چنان در تاروپود زندگی تنیده اند که فردگرایی و جمع گرایی را در دورترین نقاط جهان نهادینه کرده اند. شیوه زندگی و ارزش ها به سرعت دگرگون می شوند. سرعت این تغییر و تحول تا حدی است که آدم های میانسال در کشور، شهر و حتی خانواده خود احساس بیگانگی می کنند. آدم آهنی ها هرروز کارخانه ها را فتح می کنند. تعداد بیکاران در جوامع بشری هرروز بیشتر می شود. اصلاحات سیاسی رنگ باخته اند، ارزش های خانواده در حال فروپاشی است. ازدواج که روزی هدف و آرزوی جوانان بود، به یک ضدارزش تبدیل شده است.»• «من تا کاری را دوست نداشته باشم نمی سازم؛ چراکه می دانم مانند دیگران شدن کار بیهوده و بی ارزشی است. از نوجوانی از عوام گرایی و عوام زدگی و پوپولیست بودن بیزار بوده ام.»