مشفق کاشانی

عباس کی منش مشهور به مشفق کاشانی (زاده ۱۳۰۴ خورشیدی در کاشان - درگذشته ۱۳۹۳) شاعر ایرانی بود.خیابانی در تهران سه راه آذری بنام وی نامگذاری شده است.
«صلای غم» تضمین ۱۲ بند محتشم کاشانی
«خاطرات» (سال ۱۳۲۴)
«سرود زندگی» (سال ۱۳۴۲)
«شراب آفتاب» (سال ۱۳۴۲)
«آذرخش» (گزینه اشعار)
«آینه خیال» (سال ۱۳۷۲)
«بهار سرخ سرود» (سال ۱۳۷۳)
«هفت بند التهاب» (سال ۱۳۷۵)
«نقشبندان غزل» (سال ۱۳۶۵)
«انوار ۱۵ خرداد» (سال ۱۳۶۵)
«خلوت انس» (سال ۱۳۶۸)
تصحیح «دیوان حاج سلیمان صباحی بیدگلی» با همکاری پرتو بیضایی (سال ۱۳۴۰)
«مجموعه شعر جنگ»
تذکرهٔ شاعران معاصر
راز مستان
«سیرنگ» (۱۳۸۲)
او تحصیلات خود را تا سطح کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران ادامه داد و مدت ۳۷ سال در آموزش و پرورش به کار مشغول بود. او ریاست هیئت مدیرهٔ انجمن شاعران ایران را به عهده داشت.
مشفق کاشانی در جریان سخنرانی و شعرخوانی در مراسم تولد سهیل محمودی دیگر شاعر ایرانی که در این انجمن در حال برگزاری بود از حال رفت و در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی جان سپرد.
وی این رباعی را برای مراسم جشن تولد سهیل محمودی خواند:

مُشفِق کاشانی (کاشان ۱۳۰۴ـ تهران ۱۳۹۳ش)
مُشفِق کاشانی
(نام اصلی: عبّاس کی منش) شاعر ایرانی. پس از به پایان رساندن دوره های ابتدایی و دبیرستان در زادگاهش، تحصیلات خود را در دانشگاه تهران تا اخذ دانشنامۀ کارشناسی ارشد در رشتۀ حسابداری و بودجه ادامه داد. سپس به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و با سِمت آموزگاری، دبیری و سازمان اداری در کاشان و تهران خدمت کرد و پس از بازنشستگی به فعالیت های ادبی و تحقیقی پرداخت. وی از اعضای شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده است. مشفق به شیوۀ سنتی شعر گفته و بیشتر به غزل پرداخته است. درون مایه های دینی و انقلابی در اغلب شعرهایش دیده می شود. از دفترهای شعر اوست: خاطرات (۱۳۲۴ش)؛ سرود زندگی (۱۳۴۲)؛ شراب آفتاب (۱۳۴۳)؛ آذرخش (۱۳۶۵)؛ آینه خیال (۱۳۷۲)؛ نقشبندان غزل (۱۳۶۵)؛ خلوت انس (۱۳۶۸)؛ فراز مسند خورشید (۱۳۷۸).

عبّاس کی منش با تخلُّص مشفق و شهرت مشفق کاشانی (۱۹۲۵، کاشان - ۲۹ دسامبر ۲۰۱۴، تهران) مدیر ارشد اداری، شاعر و مؤلف ایرانی بود.
•

[ویکی اهل البیت] این مقاله پیرامون یک فرد تازه درگذشته است. برخی وقایع این مقاله، به ویژه اطلاعات مربوط به درگذشت ممکن است در آینده با روشن شدن پاره ای جزئیات تغییر کند یا کاملتر گردد.
عباس کی منش معروف به «مشفق کاشانی» در سال 1304 شمسی در کاشان متولد شد.
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به پایان برد و سپس برای ادامه ی تحصیل به دانشگاه تهران راه یافت و به اخذ درجه ی فوق لیسانس در رشته ی امور اداری و بودجه نایل آمد.
از وی تاکنون شش مجموعه شعر با عناوین: صلای غم یا تضمین 12 بند محتشم کاشانی، خاطرات، سرود زندگی، شراب آفتاب، آذرخش، آیینه خیال منتشر شده است.
از مشفق کاشانی، علاوه برسلسله مقالات ادبی و تحقیقی و عرفانی که در برنامه های صدای جمهوری اسلامی ایران مورد استفاده قرار گرفته، کتابهای متعددی نیز در زمینه های مذهبی و ادبی و سیاسی منتشر شده است که بعضا عبارتند از: نقشبندان غزل، مجموعه شعر انقلاب از شاعران معاصر؛ سه مجموعه شعر درباره ی دفاع مقدس از شاعران معاصر؛ مجموعه شعر شهید با همکاری استاد شاهرخی؛ محمد صلی الله علیه و آله و سلم در آیینه ی شعر فارسی، مدایح و مراثی درباره ی حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم با همکاری استاد شاهرخی؛ آیینه ی عصمت، مجموعه ی مدایح و مراثی درباره ی حضرت زهرا علیهاالسلام با همکاری استاد شاهرخی؛ قبله ی هشتم آیینه ی رجاء، مدایح و مراثی درباره ی حضرت رضا علیه السلام با همکاری استاد شاهرخی؛ آیینه ی جمال، مجموعه ی دوم مدایح و مراثی درباره ی حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم با همکاری استاد شاهرخی؛ دیوان صباحی بیدگلی با مقدمه و تصحیح شادروان پرتو بیضایی؛ خلوت انس، مجلد اول تذکره ی شعرای معاصر.
مشفق کاشانی از جمله شاعرانی است که در مصیبت سید و سالار شهیدان، امام حسین علیه السلام اشعار پر سوز و گدازی دارد. هم اکنون ترجیع بندی در مرثیه ی سیدالشهداء علیه السلام از او بجای مانده است. مشفق کاشانی در این ترجیع بند به استقبال ترجیع بند محتشم کاشانی رفته و از او پیروی نموده که بند اول آن چنین سروده شده است:
از موج فتنه چشم جهان غیرت یم است وز تندباد حادثه پشت فلک خم است
صبح امید چون شب تاریک مظلم است «باز این چه شورش است که در خلق عالم است»