مرکز موسیقی بتهوون

مرکز موسیقی بتهوون نام قدیمی ترین فروشگاه موسیقی در ایران است. این فروشگاه در سال ۱۳۳۲ و با نام صفحه فروشی بتهوون به دست برادران چمن آرا در تهران افتتاح و در ۹ مهر ۱۳۸۶ به دلیل مشکلات مالی تعطیل شد. مرکز موسیقی بتهوون سال ها به عنوان مهم ترین مرکز توزیع محصولات فرهنگی مرتبط با موسیقی شناخته می شد. هم اکنون فروشگاه بتهوون در خیابان سنایی تهران و با مدیریت بابک چمن آرا مشغول به ادامهٔ فعالیت است.نبو
این فروشگاه برای اولین بار در سال ۱۳۳۲ توسط برادران چمن آرا (کریم، عباس، احد، و محسن) در مغازهٔ کوچکی در خیابان منوچهری تهران افتتاح شد. ده سال بعد از افتتاح، این فروشگاه به مغازه ای بزرگ تر در خیابان ولی عصر کمی بالاتر از تقاطع خیابان انقلاب و ولی عصر منتقل شد. این فروشگاه در این محل به عنوان مرکزی فرهنگی برای همه علاقه مندان به انواع موسیقی تبدیل شد.برادران چمن آرا در سال های بعد شرکت تولید موسیقی آهنگ روز را نیز تأسیس کردند.
بنابر گفته های کریم چمن آرا، مشکلات فراوانی چون به آتش کشیده شدن ۱۰۰ هزار صفحه از آثار موسیقی سنتی و کلاسیک ایرانی در انباری در مهرآباد تهران در ۲۳ خرداد ۱۳۵۹ و تعطیل شدن فروشگاه در سال های ۱۳۶۶ و ۱۳۷۱ به دستور ادارهٔ اماکن باعث شد که کسب و کار این فروشگاه از رونق بیفتد به دلیل این رکود، در سال ۱۳۷۱ کریم چمن آرا با فروش مغازهٔ محل فروشگاه بتهوون، بدون بدهی و با خوشنامی مالی از عرصهٔ توزیع موسیقی کناره گرفت.
چندین سال بعد، بابک چمن آرا (فرزند محسن چمن آرا و برادرزادهٔ کریم چمن آرا) تصمیم گرفت که مغازهٔ قرار گرفته در جنب محل سابق فروشگاه بتهوون را به مرکزی فرهنگی با نام «مرکز موسیقی بتهوون» تبدیل نماید. وی همچنین شرکت تولید موسیقی ای با نام آوا خورشید را در سال ۱۳۸۳ به ثبت رساند.

مرکز موسیقی بتهوون نام یک فروشگاه بزرگ موسیقی در تهران است.
• «قبل از اینکه دانشگاه قبول شوم و به تهران بیایم دو آرزو داشتم یکی اینکه روی صحنه سالن تئاتر پانزده شهریور (سنگلچ) دست بکشم و دوم اینکه این فروشگاه بتهوون را که می گویند همه صفحه های ایران و جهان را دارد ببینم. اولین باری که تنها به تهران آمدم هر دو آرزو را برآورده کردم و با صفحه ای که از بتهوون خریده بودم راهی شهر خودم شدم.» -> بهروز غریب پور
• «نقش فرهنگی و تاثیری که مرکز موسیقی بتهوون بر موسیقی داشته به مراتب بیشتر از نقش تجاری آن است. نسل های بسیاری به آنجا پناه بردند و با مسائل هنری رابطهٔ عمیق پیدا کردند. بتهوون مثل یک آکادمی است. در سال های جوانی صفحه هایی را که هرگز فکر نمی کردم در ایران یافت شود آنجا پیدا می کردم.» -> شاهین فرهت
• «صفحه ها گران بود و ما هنوز در هنرستان موسیقی درس می خواندیم، پول زیادی نداشتیم. پشت شیشه ساعت ها صفحه ها را نگاه می کردم. بعد هم داخل مغازه می شدم و گوشه ای می ایستادم تا موسیقی ای که پخش می شود، گوش بدهم. آمدن به بتهوون مثل رفتن سر یکی از کلاس های درسمان شده بود و هر روز به آنجا سری می زدیم. فکر تاسیس این مرکز در روند شکل گیری موسیقی بسیار موثر بوده است. جا دارد آن رادر تاریخ موسیقی ایران ثبت کنیم. این مرکز باعث ارتقاء ذهنی موسیقی شد. خوشحالم که بعد پنجاه و پنج سال می شود از مرکزی صحبت کرد که عینیت دارد. بتهوون یک خاطرهٔ فراموش شده نیست.» -> حسین علیزاده