باربر و کالورلی

تیودور زنوفون باربر (انگلیسی: Theodore Xenophon Barber؛ ۲۰۰۵–۱۹۲۷) و دیوید اسمیت کالورلی (انگلیسی: David Smith Calverley؛ ۲۰۰۸–۱۹۳۷) دو روان شناس آمریکایی بودند که پدیدهٔ «رفتار هیپنوتیک» را مورد مطالعه قرار دادند. آنها بررسی کردند که تا چه اندازه بیماران می توانند مستعد هیپنوتیزم باشند. یکی از نتایج پژوهش های آنها، این بود که هیپنوتیزم، ارجحیتی به روش های انگیزشی در ایجاد تلقین پذیری بیشتر در افراد ندارد. «مقیاس تلقین پذیری باربر» که از پژوهش های آنان منتج شد، میزان تلقین پذیری هیپنونیک را با یا بدون هیپنوتیزم می سنجد.
باربر مؤلف کتاب «هیپنوتیزم: یک رویکرد علمی» بود که در سال ۱۹۶۹ منتشر گردید و مورد استقبال جامعه علمی واقع شد.
باربر عضو کمیته تحقیق شک گرایانه (CSI) هم بود و شورای اجرایی آن در جلسه ای در آوریل ۲۰۰۱ میلادی در شهر دنور ایالت کلرادو، وی را به عنوان «پانتئون شک گراها» برگزید. این لقب نمادین را کمیته تحقیق شک گرایانه ایجاد کرد تا میراث اعضای درگذشتهٔ این کمیته و مشارکت های آنان در «شک گرایی علمی» زنده بماند.