ابراهیم العریض

ابراهیم العُرَیِّض (۸ مارس ۱۹۰۸–۱ مه ۲۰۰۲) شاعر و نویسنده بحرینی بود که به هنگام استقلال بحرین چند منصب سیاسی برگرفت. الذکری (سالگرد)، العرائس (عروس ها)، قبلتان (دو بوسه)، أرض الشهداء (سرزمین شهیدان)، شموع (شمع ها)، مذکرات شاعر (خاطرات یک شاعر)، وا معتصماه از دیوان های شعری اوست. همچنین دیدگاه های نوین در فن شعر و برگزیده هایی از شعر نو را نوشت. دخترش ثریا العریض دربارهٔ کتابخانهٔ او گفته است که دربرگیرندهٔ ده ها هزار کتاب می شده است که همهٔ اتاق های خانه را پُر می کرد و آن ها را به باشگاه عربی بحرین اهدا کرد تا کتابخانه ای همگانی گردد.
ابراهیم بن عبدالمحسن العُرَیِّض، در ۸ مارس ۱۹۰۸م / ۱۵ صفر ۱۳۲۷ق در بمبئی زاده شد، پدرش بازرگانِ مروارید بود. او ابتدا در همان جا درس آموخت سپس به سال ۱۹۲۷م به بحرین رفت. زبان عربی را آموخت و در شرکت نفت از سال ۱۹۳۷–۱۹۶۷ کار کرد.
العریض به هنگام استقلال بحرین در ۱۹۷۱م، رئیس مجلس شد. سپس به عنوان سفیر گردان در وزارت امور خارجه بحرین کار کرد. (۱۹۷۵–۱۹۸۰م)
العریض در ۱ مه ۲۰۰۲م / ۱۸ صفر ۱۴۲۳ق در منامه درگذشت.