ابراهیم بن ممشاد

ابراهیم بن ممشاد اصفهانی دارای تخلص متوکلی یا المتوکلی شاعر ایرانی عربی سرای روزگار عباسیان بود. وی پیرو شعوبیه بود.
حسینعلی ممتحن، نهضت شعوبیه، جنبش ملی ایرانیان در برابر خلافت اموی و عباسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، شابک ‎۹۶۴-۴۴۵-۵۶۶-۵
ابراهیم در جی اصفهان زاده شد. در آغاز به دستگاه خلافت نزدیک شد و دبیر و منشی متوکل عباسی گردید و از این رو تخلص متوکلی را برگزید. از آنجا که سخنی فصیح و نوشتاری گیرا داشت به زودی کارش گرفت. با مرگ متوکل از دستگاه خلیفه گری کناره گرفت و به خیزش یعقوب لیث صفاری پیوست. برخی نیز آورده اند که در جایگاه سفیر خلیفهٔ پسین معتمد عباسی وی را به نزد یعقوب فرستاد ولی یعقوب او را پیش خود نگاه داشت. در کنار یعقوب و به سفارش او بود که متوکلی شعر نامی خود را در بالیدن به نیاکان ایرانیش و ستیز با عرب ها را سرود و آن را به دربار خلیفه فرستاد مطلعش چنین بود:
که معنای کل شعر چنین است:.mw-parser-output blockquote.templatequote{margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite{line-height:1em;text-align:right;padding-right:2em;margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite cite{font-size:85%}
من زادهٔ بزرگان، از دودمان جم و وارث تاج و تخت عجمم. من زنده کنندهٔ آن عزتم که از دست رفته و روزگار کهن آثار آن را از میان برده است. من آشکارا کینه خواه آنها هستم و طالب انتقامم. اگر هر کس از حق آنان بگذرد من نخواهم گذشت. درفش کاویان همراه من است، که با آن بر همهٔ ملل امید سروری دارم. به بنی هاشم بگو پیش از آنکه پشیمان شوید به خلع خود اقدام کنید. زور و نیزه و شمشیر ما بود که شما را به دولت رسانید. پدران ما شما را صاحب دولت و سلطنت کردند. شما پاس خدمت آنها را نگاه نداشتید و شکر نعمت به جای نیاوردید. از این پس به حجاز سرزمین اصلی خود برگردید و به خوردن سوسمار و چراندن گوسفند بپردازید. به زودی به زور تیغ و نوک خامه بر تخت پادشاهان خواهم نشست.