ابراهیم بن سعد زهری

ابراهیم زُهری (۷۲۷–۸۰۰م) (نسب: ابراهیم بن سعد بن ابراهیم بن عبدالرحمن بن عوف) موسیقی دان و محدث حجازی در سدهٔ دوم هجری بود. سماع را مباح می دانست و عود می نواخت و همراه نوازندگی، می خواند. او به قضاوت بغداد نیز رسید. بخاری و مسلم در علم حدیث از او روایت نمودند. بیست صفحه از آثار او به جای مانده است که با عنوان نسخهٔ ابراهیم نامیده می شود.