ابراهیم بن حسین حامدیِ هَمْدانی با لقبِ داعی مطلق (؟ -۱۱۶۲م) داعی سماعیلی یمنی بود. ابتدا داعیِ پنهانی مستعلی فاطمی گزیده شد، سپس در سال ۵۳۶ق، خود را «داعی مطلق» یمن نامید و مقر خود را صنعا برگزید. او داعیانی به سرزمین های یمن، هند و سند فرستاد. کنز الولد (گنج فرزند)، الابتداء و الانتهاء (دیباچه و پایانه)، تسع و تسعین مسألة فی الحقائق (نود و نه پرسش در حقیقت ها) و الرسائل الشریفة فی المعانی اللطیفة (نامه های شرف در معانی لطیف) از آثار اوست.
wiki: ابراهیم بن حسین حامدی