بدروزگار

( صفت ) ۱ - تیره روز بدبخت بد اقبال. ۲ - ظالم ستمکار شریر .

بدروزگار. [ ب َ ] ( ص مرکب ) بدبخت. ( ناظم الاطباء ) ( از ولف ). بدطالع. ( آنندراج ). تیره روز. سیه روز. بدروز. مقابل به روزگار :
چو خشنود گردد ز ما شهریار
نباشیم ناکام و بدروزگار.ز گرگین سخن رفت با شهریار
از آن گمشده بخت و بدروزگار.چنین گفت با کشته اسفندیار
که ای مرد نادان بدروزگار.نه تنها منت گفتم ای شهریار
که برگشته بختی و بدروزگار . || ظالم و جفاکار. ( آنندراج ). شریر. ( ناظم الاطباء ). پادشاه یا فرمانروایی که باستمکاری روزگار را به بدی دارد :
خبر شد به ضحاک بدروزگار
از آن بیشه و گاو و آن مرغزار.نماند ستمکار بدروزگار
بماند بر او لعنت پایدار.

۱. تیره روز، بدبخت.
۲. ظالم، ستمکار.