بدایت

آغاز و اول چیزی اول کار
( اسم ) آغاز اول چیزی ابتدا. یا محکم. بدایت . دادگاه شهرستان .

(بَ یَ ) [ ع . بدایة ] (اِمص . ) آغاز، اوُل چیزی .

بدایت. [ ب َ / ب ِ ی َ ] ( از ع ، از بدأة عربی ) آغاز کردن. ( غیاث اللغات ). || ( اِ ) آغاز و شروع و ابتداء. ( ناظم الاطباء ) :
هدایت چون نباشد در بدایت
بدان محروم ماند از عنایت .بنا کردن نیکی از من بود
بدی را بدایت ز دشمن بود.در بدایت بدایت همه چیز
در نهایت نهایت همه چیز.چندانکه سالکانت ره پیش و پس بریدند
در پیش و پس دویدند بودند در بدایت.عشق آن باشد که غایت نبودش
هم نهایت هم بدایت نبودش.- بدایت کردن ؛ آغاز کردن :
گفتم نهایتی بود این درد عشق را
هر بامداد می کند از نو بدایتی.- محکمه بدایت ؛ دادگاه شهرستان. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به دادگاه شود.

آغاز، اول چیزی، اول کار.

آغاز