پیغمبری

۱- پیام آوری قاصدی رسالت : پیغمبری رنج بردم بسی نپرسید ازین باره از من کسی . ( شا. بخ ۲ ) ۱۴۸۷ : ۶- نبوت رسالت پیغامبری : مگر خواب را بیهده نشمری یکی بهره دانش ز پیغمبری . ( شا. بخ ۲۳۶۷ : ۸ )

پیغمبری. [ پ َ / پ ِ غ َ ب َ ] ( حامص مرکب ) عمل پیغمبر. نبوت. نباوة. ( منتهی الارب ). رسالت. پیغامبری. پیامبری. پیمبری :
نشست اندرایران به پیغمبری
بکاری چنان یافه و سرسری.یکی پیر پیش آمدش سرسری
بایران بدعوی پیغمبری.بزابلستان شد به پیغمبری.
که نفرین کند بر بت آزری.که نپسندد او را [زرتشت را] به پیغمبری.
سر اندر نیارد بفرمانبری.ز چین نزد شاپور شد بارخواست
به پیغمبری شاه را یارخواست.چنان دان که شاهی و پیغمبری
دو گوهر بود در یک انگشتری.ببرد( محمد «ص » ) از همه گوی پیغمبری
که با او کسی را نبد برتری.سر علمها علم دین ست کان
مثل میوه باغ پیغمبری ست.بلی این و آن هر دو نطق است لیکن
نماند همی سحر پیغمبری را.عدل کن زآنکه در ولایت دل
در پیغمبری زند عادل.سر ز هوا تافتن از سروری ست
ترک هوا قوت پیغمبری ست.شنیدم که مانی بصورتگری
ز ری سوی چین شد به پیغمبری.چندین هزار سکه به پیغمبری زدند
اول بنام آدم و خاتم بمصطفی. || فرستادگی. پیام آوری. قاصدی :
هماناکز ایران یکی لشکری.
سوی ما بیامد به پیغمبری.کزین پس بیائی به پیغمبری
ترا خاک داند که اسکندری.چو آن پاسخ نامه گشت اسپری
زنی بود گویا به پیغمبری.شوم پیش دژبان به پیغمبری
نمایم بدو مهر و انگشتری.به پیغمبری رنج بردم بسی
نپرسید از این باره از من کسی.

نبوت