بدبین

متشائم

( اسم صفت ) ۱ - کسی که در امری یا در هم. امور بنظر سوئ ظن نگرد مقابل خوش بین. ۲ - آنکه جهان آفرینش را پر از یائ س و حرمان و بدبختی داند مقابل خوش بین .

بدبین. [ ب َ ] ( نف مرکب ) کسی که در امری یا درهمه امور بنظر سؤظن نگرد مقابل خوش بین. ( فرهنگ فارسی معین ). آنکه چشم به عیب دیگران دارد. چشمی که بدی را می بیند :
یکی آنکه در نفس خودبین مباش
دگر آن که در جمع بدبین مباش.دیده بدبین بپوشان ای کریم عیب پوش
زین دلیریها که من در کنج خلوت می کنم.در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد
مجال طعنه بدبین و بدپسند مباد.- امثال :
برکنده به ، آن چشم که بدبین باشد
بدبین همه جا در خور نفرین باشد.|| در اصطلاح فلسفه ، آن که آفرینش را پر از یأس و حرمان و بدبختی داند مقابل خوش بین. ( فرهنگ فارسی معین ). دهرنکوه. ( یادداشت مؤلف ). || صاحب چشم بد. آنکه عین الکمال دارد. ( یادداشت مؤلف ).

کسی که به هر امری و پیشامدی از روی بدگمانی نگاه کند.

{pessimist} [روان شناسی] فرد دارای نگرش بدبینی