مترادف پیسه : پول، زر، وجه | دورو، مزور، منافق، ابلق، دورنگ، پیس، مبروص
پیسه
مترادف پیسه : پول، زر، وجه | دورو، مزور، منافق، ابلق، دورنگ، پیس، مبروص
فارسی به انگلیسی
alphosis, leprosy, spot
blotch, blotchy, brindle, brindled, pinto, piebald, pied, spot, stain
مترادف و متضاد
دورنگ، ناجور، رنگارنگ، خلنگ، ابلق، پیسه
۱. دورو، مزور، منافق
۲. ابلق، دورنگ
۳. پیس، مبروص
دورو، مزور، منافق
ابلق، دورنگ
پیس، مبروص
پول، زر، وجه
فرهنگ فارسی
لکه، خال، لکه سیاه وسفیددرهم آمیختهابلق ، پول، پول نقد، درهندی نیزپیسه میگویند
۱- ( صفت ) سیاه و سپید بهم آمیخته ابلق دو رنگ : هر پیسه گمان مبر نهالی باشد که پلنگ خفته باشد. ( گلستان ) ۲- دو رو منافق : و پیسگی پوست پلنگ دلیل است بر آنک ( آن ) مثل است بر مردمی که بدل پیسه و مخالف باشند. ۲- مرضی است جلدی پیسی پیس . ۳- ( اسم ) زر نقد ( بدین معنی مشترک میان هندی و فارسی است ): کله پز را پیسه دادم:کله ده او پاچه داد هر که با کم مایه سودا میکند پا میخورد. ( وحید ) یا پیسه چرم . چرم دو رنگ پوست ابلق ستور : دم گرگ چون پیسه چرم ستوری مجره همیدون چو سیمین سطبلی . ( منوچهری ) توضیح در دیوان منوچهری د. چا. ۱۴۲ : ۲ پیسه چرمه آمده . یا پیسه کمیت . نوعی اسب که سیاه و سفید باشد : پیسه کمیت رنجور و بدخو بود. یا رسن پیسه . ریسمان سیاه و سپید: چون آن قوتی که بزغاله فرق کند میان مادر خویش و گرگو کودک فرق کند میان رسن پیسه و مار. یا سیاه ( سیه ) پیسه . آنکه یک رنگ او سیاه است : این باز سیه پیسه نگر بی پر و چنگال کو هیچ نه آرام همی یابد وه هال . ( ناصر خسرو ) یا غنچ پیسه . جوال دو رنگ : وان باد ریسه هفت. دیگر غضاره شد و اکنون غضاره همچو یکی غنج پیسه گشت . ( لبیبی ) یا کلاغ پیسه .یا کلاپیسه . یا مار پیسه . مار دو رنگ ارقم .
۱- ( صفت ) سیاه و سپید بهم آمیخته ابلق دو رنگ : هر پیسه گمان مبر نهالی باشد که پلنگ خفته باشد. ( گلستان ) ۲- دو رو منافق : و پیسگی پوست پلنگ دلیل است بر آنک ( آن ) مثل است بر مردمی که بدل پیسه و مخالف باشند. ۲- مرضی است جلدی پیسی پیس . ۳- ( اسم ) زر نقد ( بدین معنی مشترک میان هندی و فارسی است ): کله پز را پیسه دادم:کله ده او پاچه داد هر که با کم مایه سودا میکند پا میخورد. ( وحید ) یا پیسه چرم . چرم دو رنگ پوست ابلق ستور : دم گرگ چون پیسه چرم ستوری مجره همیدون چو سیمین سطبلی . ( منوچهری ) توضیح در دیوان منوچهری د. چا. ۱۴۲ : ۲ پیسه چرمه آمده . یا پیسه کمیت . نوعی اسب که سیاه و سفید باشد : پیسه کمیت رنجور و بدخو بود. یا رسن پیسه . ریسمان سیاه و سپید: چون آن قوتی که بزغاله فرق کند میان مادر خویش و گرگو کودک فرق کند میان رسن پیسه و مار. یا سیاه ( سیه ) پیسه . آنکه یک رنگ او سیاه است : این باز سیه پیسه نگر بی پر و چنگال کو هیچ نه آرام همی یابد وه هال . ( ناصر خسرو ) یا غنچ پیسه . جوال دو رنگ : وان باد ریسه هفت. دیگر غضاره شد و اکنون غضاره همچو یکی غنج پیسه گشت . ( لبیبی ) یا کلاغ پیسه .یا کلاپیسه . یا مار پیسه . مار دو رنگ ارقم .
فرهنگ معین
(س ِ) (ص .) 1 - لکة سیاه و سفید به هم آمیخته ، ابلق . 2 - مبتلا به برص .
(سَ) (اِ.) پول ، پول نقد.
(س ِ ) (ص . ) ۱ - لکة سیاه و سفید به هم آمیخته ، ابلق . ۲ - مبتلا به برص .
(سَ ) (اِ. ) پول ، پول نقد.
(سَ ) (اِ. ) پول ، پول نقد.
لغت نامه دهخدا
پیسه. [ س َ / س ِ ] ( ص ) سیاه و سپید بهم آمیخته که بتازی ابلق خوانند. و نیز گویند هر رنگ که با سپید آمیخته باشد. ( برهان ). پیستک. ( پهلوی ). دورنگ. ابلق. ( برهان ). دورنگ وپلنگ و یوز را نیز به این مناسبت دورنگی [ پیسه ] گفته اند. ( از انجمن آرا ). ارقط. مولع. بلقاء. ملمع. ابقع. بقعاء. مجزع. ( منتهی الارب ).! خلنگ :
وآن بادریسه هفته دیگر غضاره شد
و اکنون غضاره همچو یکی غنج پیسه گشت.
درون پیسه باشند و مردم برون.
ریش سک سک کرد و زلفش پیسه چون زنار شد.
که از انطاکیه قیصر فرستاده ست زنارم.
امکان پیسه کردن آن نیست در شمار.
پیسه ها یکرنگ گردند اندرو.
شایدکه پلنگ خفته باشد.
- ابر پیسه ؛ ابر سیاه و سفید، دورنگ.
- پیسه چرم ؛ چرم دورنگ.پوست ابلق ستور :
دم گرگ چون پیسه چرم ستوری
مجره همیدون چو سیمین سطبلی.
دهر گردنده بدین پیسه رسن پورا!
خیمه خواهدت همی کرد خبرداری ؟
کشت خواهدمان بدین پیسه رسن.
باد سحری چو بردمم ز دهن
مار پیسه کنم ز پیسه رسن.
روز و شب از قاقم و قندز جداست
این دله پیسه پلنگ اژدهاست.
وآن بادریسه هفته دیگر غضاره شد
و اکنون غضاره همچو یکی غنج پیسه گشت.
لبیبی.
همه جانور در جهان گونه گون درون پیسه باشند و مردم برون.
اسدی.
زلف مشک افشان او بر ماه چون زنجیر بودریش سک سک کرد و زلفش پیسه چون زنار شد.
سوزنی.
نواری پیسه در گرد میان بسته ست و می لافدکه از انطاکیه قیصر فرستاده ست زنارم.
سوزنی.
عدل تو سایه ای ست که خورشید را ز عجزامکان پیسه کردن آن نیست در شمار.
انوری.
فطرةاﷲ چیست رنگ خم هوپیسه ها یکرنگ گردند اندرو.
مولوی.
هرپیسه گمان مبر نهالی است شایدکه پلنگ خفته باشد.
سعدی.
تمیمه ؛ مهره پیسه که در رشته کرده در گردن اندازند برای دفع چشم بد. تدعر؛ زشتگون و پیسه گردیدن روی کسی. المز؛ ستور پیسه. نوی مجزع ؛ دانه خرما که بسبب سوده شدن بعض جا پیسه گردد.جزع ؛ شبه پیسه یمانی که چشم را در سپیدی و سیاهی بوی تشبیه دهند. ( منتهی الارب ).- ابر پیسه ؛ ابر سیاه و سفید، دورنگ.
- پیسه چرم ؛ چرم دورنگ.پوست ابلق ستور :
دم گرگ چون پیسه چرم ستوری
مجره همیدون چو سیمین سطبلی.
منوچهری.
- پیسه رسن ؛ رسن پیسه. طناب دورنگ : دهر گردنده بدین پیسه رسن پورا!
خیمه خواهدت همی کرد خبرداری ؟
ناصرخسرو.
روز و شب را دهر حبلی ساخته ست کشت خواهدمان بدین پیسه رسن.
ناصرخسرو.
چهارم قوت وهم است... چون آن قوتی که بزغاله فرق کند میان مادر خویش و گرگ ، کودک فرق کند میان رسن پیسه و مار. ( چهارمقاله ).باد سحری چو بردمم ز دهن
مار پیسه کنم ز پیسه رسن.
نظامی.
- دله پیسه ؛ دله سیاه و سفید : روز و شب از قاقم و قندز جداست
این دله پیسه پلنگ اژدهاست.
نظامی.
- سیه پیسه ؛ که یک رنگ آن سیاه است : پیسه . [ س َ / س ِ ] (ص ) سیاه و سپید بهم آمیخته که بتازی ابلق خوانند. و نیز گویند هر رنگ که با سپید آمیخته باشد. (برهان ). پیستک . (پهلوی ). دورنگ . ابلق . (برهان ). دورنگ وپلنگ و یوز را نیز به این مناسبت دورنگی [ پیسه ] گفته اند. (از انجمن آرا). ارقط. مولع. بلقاء. ملمع. ابقع. بقعاء. مجزع . (منتهی الارب ).! خلنگ :
وآن بادریسه هفته ٔ دیگر غضاره شد
و اکنون غضاره همچو یکی غنج پیسه گشت .
همه جانور در جهان گونه گون
درون پیسه باشند و مردم برون .
زلف مشک افشان او بر ماه چون زنجیر بود
ریش سک سک کرد و زلفش پیسه چون زنار شد.
نواری پیسه در گرد میان بسته ست و می لافد
که از انطاکیه قیصر فرستاده ست زنارم .
عدل تو سایه ای ست که خورشید را ز عجز
امکان پیسه کردن آن نیست در شمار.
فطرةاﷲ چیست رنگ خم هو
پیسه ها یکرنگ گردند اندرو.
هرپیسه گمان مبر نهالی است
شایدکه پلنگ خفته باشد.
تمیمه ؛ مهره ٔ پیسه که در رشته کرده در گردن اندازند برای دفع چشم بد. تدعر؛ زشتگون و پیسه گردیدن روی کسی . المز؛ ستور پیسه . نوی مجزع ؛ دانه ٔ خرما که بسبب سوده شدن بعض جا پیسه گردد.جزع ؛ شبه پیسه ٔ یمانی که چشم را در سپیدی و سیاهی بوی تشبیه دهند. (منتهی الارب ).
- ابر پیسه ؛ ابر سیاه و سفید، دورنگ .
- پیسه چرم ؛ چرم دورنگ .پوست ابلق ستور :
دم گرگ چون پیسه چرم ستوری
مجره همیدون چو سیمین سطبلی .
- پیسه رسن ؛ رسن پیسه . طناب دورنگ :
دهر گردنده بدین پیسه رسن پورا!
خیمه خواهدت همی کرد خبرداری ؟
روز و شب را دهر حبلی ساخته ست
کشت خواهدمان بدین پیسه رسن .
چهارم قوت وهم است ... چون آن قوتی که بزغاله فرق کند میان مادر خویش و گرگ ، کودک فرق کند میان رسن پیسه و مار. (چهارمقاله ).
باد سحری چو بردمم ز دهن
مار پیسه کنم ز پیسه رسن .
- دله ٔ پیسه ؛ دله ٔ سیاه و سفید :
روز و شب از قاقم و قندز جداست
این دله ٔ پیسه پلنگ اژدهاست .
- سیه پیسه ؛ که یک رنگ آن سیاه است :
این باز سیه پیسه نگر بی پر و چنگال
کو هیچ نه آرام همی یابد و نه هال .
- غنچ پیسه ؛ جوال دو رنگ :
وآن باد ریسه هفته ٔ دیگر غضاره شد
واکنون غضاره همچو یکی غنج پیسه گشت .
- کلاپیسه ؛ مخفف کلاغ پیسه . و آن گردان شدن چشم باشد از جای خود چنانکه سیاهی آن پنهان شود بسبب لذت بسیار و یا بسبب ضعف و سستی یا بسبب خشم و قهر :
گفت چون چشمش کلاپیسه شود
فهم کن کان وقت انزالش بود.
- کلاغ پیسه ؛ کلاغ سیاه و سفید رنگ .
- گاوپیسه ؛ گاو ابلق . گاوی با نشانهای سفید :
سپهدار توران ازآن بدتر است
کنون گاو پیسه بچرم اندر است .
دگر گفت آن گاو پیسه کدام
که هستش جهان سربسر چارگام .
روز و شب دیده دو گاوپیسه در قربانگهش
صبح را تیغ و شفق را خون قربان دیده اند.
کعبه روغنخانه دان و روز و شب گاو خراس
گاوپیسه گرد روغنخانه گردان آمده .
- مارپیسه ؛ مار دورنگ . ارقم .
|| (اِ) پیس . مرضی که تن از نشانهای سیاه و سپید دورنگ گردد. ابرص . || (ص ) مبروص . (غیاث ). || (اِ) زر نقد و بدین معنی مشترک است در هندی و فارسی . (غیاث ) :
کله پز را پیسه دادم کله ده ، او پاچه داد
هرکه با کم مایه سودا میکند پا میخورد.
- پیسه بودن کسی ؛ با او نفاق و دوروئی و دورنگی ورزیدن :
چنین داد پاسخ بدو [ هومان ] پهلوان [ رستم ]
که ای نامور گرد روشن روان
بزرگان که از تخمه ٔ ویسه اند
دورویند و با هر کسی پیسه اند.
وآن بادریسه هفته ٔ دیگر غضاره شد
و اکنون غضاره همچو یکی غنج پیسه گشت .
لبیبی .
همه جانور در جهان گونه گون
درون پیسه باشند و مردم برون .
اسدی .
زلف مشک افشان او بر ماه چون زنجیر بود
ریش سک سک کرد و زلفش پیسه چون زنار شد.
سوزنی .
نواری پیسه در گرد میان بسته ست و می لافد
که از انطاکیه قیصر فرستاده ست زنارم .
سوزنی .
عدل تو سایه ای ست که خورشید را ز عجز
امکان پیسه کردن آن نیست در شمار.
انوری .
فطرةاﷲ چیست رنگ خم هو
پیسه ها یکرنگ گردند اندرو.
مولوی .
هرپیسه گمان مبر نهالی است
شایدکه پلنگ خفته باشد.
سعدی .
تمیمه ؛ مهره ٔ پیسه که در رشته کرده در گردن اندازند برای دفع چشم بد. تدعر؛ زشتگون و پیسه گردیدن روی کسی . المز؛ ستور پیسه . نوی مجزع ؛ دانه ٔ خرما که بسبب سوده شدن بعض جا پیسه گردد.جزع ؛ شبه پیسه ٔ یمانی که چشم را در سپیدی و سیاهی بوی تشبیه دهند. (منتهی الارب ).
- ابر پیسه ؛ ابر سیاه و سفید، دورنگ .
- پیسه چرم ؛ چرم دورنگ .پوست ابلق ستور :
دم گرگ چون پیسه چرم ستوری
مجره همیدون چو سیمین سطبلی .
منوچهری .
- پیسه رسن ؛ رسن پیسه . طناب دورنگ :
دهر گردنده بدین پیسه رسن پورا!
خیمه خواهدت همی کرد خبرداری ؟
ناصرخسرو.
روز و شب را دهر حبلی ساخته ست
کشت خواهدمان بدین پیسه رسن .
ناصرخسرو.
چهارم قوت وهم است ... چون آن قوتی که بزغاله فرق کند میان مادر خویش و گرگ ، کودک فرق کند میان رسن پیسه و مار. (چهارمقاله ).
باد سحری چو بردمم ز دهن
مار پیسه کنم ز پیسه رسن .
نظامی .
- دله ٔ پیسه ؛ دله ٔ سیاه و سفید :
روز و شب از قاقم و قندز جداست
این دله ٔ پیسه پلنگ اژدهاست .
نظامی .
- سیه پیسه ؛ که یک رنگ آن سیاه است :
این باز سیه پیسه نگر بی پر و چنگال
کو هیچ نه آرام همی یابد و نه هال .
ناصرخسرو.
- غنچ پیسه ؛ جوال دو رنگ :
وآن باد ریسه هفته ٔ دیگر غضاره شد
واکنون غضاره همچو یکی غنج پیسه گشت .
لبیبی .
- کلاپیسه ؛ مخفف کلاغ پیسه . و آن گردان شدن چشم باشد از جای خود چنانکه سیاهی آن پنهان شود بسبب لذت بسیار و یا بسبب ضعف و سستی یا بسبب خشم و قهر :
گفت چون چشمش کلاپیسه شود
فهم کن کان وقت انزالش بود.
مولوی .
- کلاغ پیسه ؛ کلاغ سیاه و سفید رنگ .
- گاوپیسه ؛ گاو ابلق . گاوی با نشانهای سفید :
سپهدار توران ازآن بدتر است
کنون گاو پیسه بچرم اندر است .
فردوسی .
دگر گفت آن گاو پیسه کدام
که هستش جهان سربسر چارگام .
اسدی .
روز و شب دیده دو گاوپیسه در قربانگهش
صبح را تیغ و شفق را خون قربان دیده اند.
خاقانی .
کعبه روغنخانه دان و روز و شب گاو خراس
گاوپیسه گرد روغنخانه گردان آمده .
خاقانی .
- مارپیسه ؛ مار دورنگ . ارقم .
|| (اِ) پیس . مرضی که تن از نشانهای سیاه و سپید دورنگ گردد. ابرص . || (ص ) مبروص . (غیاث ). || (اِ) زر نقد و بدین معنی مشترک است در هندی و فارسی . (غیاث ) :
کله پز را پیسه دادم کله ده ، او پاچه داد
هرکه با کم مایه سودا میکند پا میخورد.
وحید.
- پیسه بودن کسی ؛ با او نفاق و دوروئی و دورنگی ورزیدن :
چنین داد پاسخ بدو [ هومان ] پهلوان [ رستم ]
که ای نامور گرد روشن روان
بزرگان که از تخمه ٔ ویسه اند
دورویند و با هر کسی پیسه اند.
فردوسی .
فرهنگ عمید
۱. لکه.
۲. خال.
۳. (صفت ) دارای لکۀ سیاه و سفید درهم آمیخته، ابلق: همه جانور در جهان گونه گون / برون پیسه باشند و مردم درون (اسدی: ۲۰۱ ).
۴. پلنگ (به مناسبت خال های سیاه و پوست سفیدش ).
۵. پول، پول نقد: کله پز را پیسه دادم، کله ده، او پاچه داد / هرکه با کم مایه سودا می کند پا می خورد (وحید: لغت نامه: پیسه ).
۲. خال.
۳. (صفت ) دارای لکۀ سیاه و سفید درهم آمیخته، ابلق: همه جانور در جهان گونه گون / برون پیسه باشند و مردم درون (اسدی: ۲۰۱ ).
۴. پلنگ (به مناسبت خال های سیاه و پوست سفیدش ).
۵. پول، پول نقد: کله پز را پیسه دادم، کله ده، او پاچه داد / هرکه با کم مایه سودا می کند پا می خورد (وحید: لغت نامه: پیسه ).
دانشنامه عمومی
پیسه روستای کوچکی از روستاهای منطقه گوده از توابع بخش مرکزی شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده است. روستای پیسه در ۳ کیلومتری مشرق روستای فاریاب سنگویه و در شش کیلومتری روستای انوه قرار دارد، و در حدود ۴۴ کیلومتر از شهر بستک فاصله دارد.
ویکی پدیای عربی
محمدیان، کوخردی، محمد. «شهرستان بستک و بخش کوخرد» ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
عباسی، قلی، مصطفی، «بستک وجهانگیریه»، چاپ اول، تهران : ناشر: شرکت انتشارات جهان معاصر، سال ۱۳۷۲ خورشیدی.
سلامی، بستکی، احمد. (بستک در گذرگاه تاریخ) ج۲ چاپ اول، ۱۳۷۲ خورشیدی.
بالود، محمد. (فرهنگ عامه در منطقه بستک) ناشر همسایه، چاپ زیتون، انتشار سال ۱۳۸۴ خورشیدی.
بنی عباسیان، بستکی، محمد اعظم، «تاریخ جهانگیریه» چاپ تهران، سال ۱۳۳۹ خورشیدی.
الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.
بختیاری، سعید، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی.
نگاره ها از: محمد محمدیان.
محمد، صدیق «تارخ فارس» صفحه های (۵۰ ـ ۵۱ ـ ۵۲ ـ ۵۳)، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی.
محمدیان، کوخری، محمد، “ (به یاد کوخرد) “، ج۱. ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
اطلس گیتاشناسی استان های ایران (Gitashenasi Province Atlas of Iran)
از شمال روستای: انوه، از جنوب جادهٔ ارتباطی شهرستان بستک به لار، از مغرب فاریاب سنگویه، و از سمت مشرق به روستای شیخ حضور محدود می گردد.
جمعیت روستای پیسه طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵، برابر با ۳۰۰ نفر و (۵۸ خانوار) است، که از اهل سنت و از شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی می باشند و به زبان فارسی و به گویش محلی تکلم می کنند.دارای مسجد، دبستان، آب انبار برکه است.حدود ۱۰۰۰ اصله نخل و یک چشمه کوچک دارد. روستای داری زمین های حاصلخیز می باشد. و آب چاهش نسبتاً شیرین أست.
پیشه مردم روستا دامداری وکشاورزی است و از این راه امرار معاش می کنند. در این روستا سدی سنگی-ملاتی وجود دارد که أز آب آن برای کشاورزی استفاده می شود.
ویکی پدیای عربی
محمدیان، کوخردی، محمد. «شهرستان بستک و بخش کوخرد» ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
عباسی، قلی، مصطفی، «بستک وجهانگیریه»، چاپ اول، تهران : ناشر: شرکت انتشارات جهان معاصر، سال ۱۳۷۲ خورشیدی.
سلامی، بستکی، احمد. (بستک در گذرگاه تاریخ) ج۲ چاپ اول، ۱۳۷۲ خورشیدی.
بالود، محمد. (فرهنگ عامه در منطقه بستک) ناشر همسایه، چاپ زیتون، انتشار سال ۱۳۸۴ خورشیدی.
بنی عباسیان، بستکی، محمد اعظم، «تاریخ جهانگیریه» چاپ تهران، سال ۱۳۳۹ خورشیدی.
الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.
بختیاری، سعید، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی.
نگاره ها از: محمد محمدیان.
محمد، صدیق «تارخ فارس» صفحه های (۵۰ ـ ۵۱ ـ ۵۲ ـ ۵۳)، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی.
محمدیان، کوخری، محمد، “ (به یاد کوخرد) “، ج۱. ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
اطلس گیتاشناسی استان های ایران (Gitashenasi Province Atlas of Iran)
از شمال روستای: انوه، از جنوب جادهٔ ارتباطی شهرستان بستک به لار، از مغرب فاریاب سنگویه، و از سمت مشرق به روستای شیخ حضور محدود می گردد.
جمعیت روستای پیسه طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵، برابر با ۳۰۰ نفر و (۵۸ خانوار) است، که از اهل سنت و از شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی می باشند و به زبان فارسی و به گویش محلی تکلم می کنند.دارای مسجد، دبستان، آب انبار برکه است.حدود ۱۰۰۰ اصله نخل و یک چشمه کوچک دارد. روستای داری زمین های حاصلخیز می باشد. و آب چاهش نسبتاً شیرین أست.
پیشه مردم روستا دامداری وکشاورزی است و از این راه امرار معاش می کنند. در این روستا سدی سنگی-ملاتی وجود دارد که أز آب آن برای کشاورزی استفاده می شود.
wiki: پیسه
گویش مازنی
۱پلاسیده،پوسیده ۲زردی چهره
/pisse/ پلاسیده، پوسیده - زردی چهره
واژه نامه بختیاریکا
( پیسِه ) سفید خال خالی؛ ابلق
پیشنهاد کاربران
پیسه ( pesa ) : [ اصطلاح چوپانی ] گاو سیاه و سپید.
کلمات دیگر: