مترادف بی فایده : بی ارزش، بی ثمر، بیجا، بی حاصل، بی مصرف، بیهوده، عبث، لاطائل، لغو، مذبوحانه، مهمل، هرزه
متضاد بی فایده : سودمند، مفید
برابر پارسی : بی سود، بی بهره، بیهوده
بی فایده
مترادف بی فایده : بی ارزش، بی ثمر، بیجا، بی حاصل، بی مصرف، بیهوده، عبث، لاطائل، لغو، مذبوحانه، مهمل، هرزه
متضاد بی فایده : سودمند، مفید
برابر پارسی : بی سود، بی بهره، بیهوده
فارسی به انگلیسی
useless, unprofitable, futile
barren, blue-sky, bootless, broken-down, fiddling, gimcrack, good-for-nothing, idle, impotent, ineffective, ineffectual, nugatory, pointless, profitless, submarginal, unavailing, unfruitful, unprofitable, useless, void, worthless
فارسی به عربی
عديم الفائدة , عقيم , مبذر
عدیم الفائدة , عقیم , مبذر
غیر موثر , غیر نافع , متکبر
غیر موثر , غیر نافع , متکبر
مترادف و متضاد
بی نتیجه، بیهوده، بی اثر، بی فایده، غیر موثر
بی نتیجه، بیهوده، بی اثر، بی فایده، غیر موثر
خنثی، پوچ، بیهوده، عاری از فایده، عاطل، بی اثر، بی فایده، باطل، عبی
خنثی، بیهوده، بی مصرف، عاری از فایده، غیر قابل استفاده، غیر ضروری، عاطل، زائد، نا کار، بی فایده، بلا استفاده، عبث، باطله
عقیم، پوچ، خود بین، تهی، بیهوده، عاطل، ناچیز، بی فایده، باطل، جزیی، عبث
نا سودمند، بی اثر، بی فایده، بی خاصیت
بیهوده، نا سودمند، نا مناسب، بی فایده، بی استفاده، بی منفعت
جابجا شده، بی فایده، دررفته، دلمه شده
مصرف، متلف، بی فایده، افراط کار، ولخرج
بی‌ارزش، بی‌ثمر، بیجا، بی‌حاصل، بی‌مصرف، بیهوده، عبث، لاطائل، لغو، مذبوحانه، مهمل، هرزه ≠ سودمند، مفید
فرهنگ فارسی
بی مصرف . بیهوده . بی اثر و بی حاصل غیر مفید .
( صفت ) ۱ - بیهوده بی مصرف ۲ - نالایق
( صفت ) ۱ - بیهوده بی مصرف ۲ - نالایق
لغت نامه دهخدا
بی فایده. [ ی ِ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + فایده ) بی مصرف. بیهوده. بی اثر و بی حاصل. ( ناظم الاطباء ). غیر مفید. ناسودمند :
بپذیر ز حجت سخن که شعرش
بی فایده و بی عرز ( ؟ ) نباشد.
سیم دل مسکینم بر خاک درت گم شد
خاک سر هر کویی بی فایده می بیزم.
چون طفل دوان از پی گنجشک پریده.
بی فایده میکنند و تحذیر.
بپذیر ز حجت سخن که شعرش
بی فایده و بی عرز ( ؟ ) نباشد.
ناصرخسرو.
و بیش سخن بی فایده نگوید و نابوده نجوید. ( سندبادنامه ص 185 ).سیم دل مسکینم بر خاک درت گم شد
خاک سر هر کویی بی فایده می بیزم.
سعدی.
بس در طلبت کوشش بی فایده کردم چون طفل دوان از پی گنجشک پریده.
سعدی.
کوته نظران ملامت از عشق بی فایده میکنند و تحذیر.
سعدی.
|| نالایق. ( ناظم الاطباء ). رجوع به فایده شود.بی فائده. [ ءِ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + فائده ) بی نفع. غیرمفید. ناسودمند. بی فایده : امر دالغ؛ کار بی فائده. ( منتهی الارب ) :
کوشش بی فائده ست وسمه بر ابروی کور.
کوشش بی فائده ست وسمه بر ابروی کور.
سعدی.
رجوع به بی فایده شود.فرهنگ عمید
بیهوده، بی مصرف.
فرهنگ فارسی ساره
بیهوده
پیشنهاد کاربران
هشلهف
بی خواص. چیزی ک تو جدول در اومد
بی خواص، چیزی که به درد نمی خورد
بی سرانجام
ناسودمند. [ م َ ] ( ص مرکب ) بی فایده. بیهوده. بی حاصل. بی سود. بی اثر :
بدان دشت چه گرگ و چه گوسفند
چو باشند بیکار و ناسودمند.
فردوسی.
که گستهم و بندوی را کرده بند
به زندان کشیدند ناسودمند.
فردوسی.
که ازبهر من دل نداری نژند
نکوشی به فریاد ناسودمند.
نظامی.
- سخن ( گفتار ) ناسودمند :
کزو برتن من نیاید گزند
نگردد بگفتار ناسودمند.
فردوسی.
شنیدم سخن های ناسودمند
دلم نیست ترسان ز بیم گزند.
فردوسی.
زمانی فرود آی و بگشای بند
چه گوئی سخنهای ناسودمند.
فردوسی.
کرا در خرد رای باشد بلند
نگوید سخنهای ناسودمند.
نظامی.
|| زیان بخش. موذی. آزاررساننده :
بپرهیز ازآن مرد ناسودمند
که خیزد از او درد و رنج و گزند.
فردوسی.
وگر زین بپیچی گزند آیدت
همه کار ناسودمند آیدت.
فردوسی.
که اندر جهان چیست ناسودمند
که آرد بدین پادشاهی گزند.
فردوسی.
|| پرزیان. پرآسیب. خطرناک :
بدو گفت بهرام کاین گوسفند
که آرد بدین جای ناسودمند.
فردوسی.
نترسد ز کردار چرخ بلند
شود زندگانیش ناسودمند.
فردوسی.
که آمد ز برگ درخت بلند
خروشی پر از هول و ناسودمند.
فردوسی.
بدان دشت چه گرگ و چه گوسفند
چو باشند بیکار و ناسودمند.
فردوسی.
که گستهم و بندوی را کرده بند
به زندان کشیدند ناسودمند.
فردوسی.
که ازبهر من دل نداری نژند
نکوشی به فریاد ناسودمند.
نظامی.
- سخن ( گفتار ) ناسودمند :
کزو برتن من نیاید گزند
نگردد بگفتار ناسودمند.
فردوسی.
شنیدم سخن های ناسودمند
دلم نیست ترسان ز بیم گزند.
فردوسی.
زمانی فرود آی و بگشای بند
چه گوئی سخنهای ناسودمند.
فردوسی.
کرا در خرد رای باشد بلند
نگوید سخنهای ناسودمند.
نظامی.
|| زیان بخش. موذی. آزاررساننده :
بپرهیز ازآن مرد ناسودمند
که خیزد از او درد و رنج و گزند.
فردوسی.
وگر زین بپیچی گزند آیدت
همه کار ناسودمند آیدت.
فردوسی.
که اندر جهان چیست ناسودمند
که آرد بدین پادشاهی گزند.
فردوسی.
|| پرزیان. پرآسیب. خطرناک :
بدو گفت بهرام کاین گوسفند
که آرد بدین جای ناسودمند.
فردوسی.
نترسد ز کردار چرخ بلند
شود زندگانیش ناسودمند.
فردوسی.
که آمد ز برگ درخت بلند
خروشی پر از هول و ناسودمند.
فردوسی.
بی مآل ؛ بی نتیجه و بیهوده. ( ناظم الاطباء ) .
کلمات دیگر: