شب احیا

احیاء یا شب زنده داری (یعنی شب را به دعا و عبادت گذراندن) یکی از سنت های مهم در میان مسلمانان است. شب زنده داری به قصد نماز شب به گفتهٔ اکثر مفسرین، همان طور که از سورهٔ المزمل برمی آید، در ابتدای اسلام حدود یک سال (بنا به اختلاف در روایات) واجب بوده و مسلمانان در کنار پیامبر اسلام آن را به جای می آوردند. به نظر اغلب فقها و مفسرین، پس از حدود یک سال طبق آیهٔ ۲۱ همین سوره، خداوند در این حکم تخفیف قائل شد و جای آن را تهجد گرفت.
اِحیاء به معنی خاص، شامل شب زنده داری و بیدار ماندن شب های خاصی از سال است که در رأس آن شب قدر (شب های نوزدهم، بیست ویکم و بیست وسوم ماه رمضان) است. همچنین در روایتی از اول شیعیان، احیا چهار شب اولماه رجب، شب نیمهٔ شعبان، شب عید فطر و شب عید قربان توصیه شده است.