قاسم بن علی حریری

قاسم بن علی حریری که عموماً حریری خوانده می شود (دقیق تر «ابن حریری»، همچنین: «حریریِ بصری»)، (زادهٔ ۱۰۵۴ م - ۱۱۲۲ م) (نَسَب: قاسم بن علی بن محمد بن عثمان) ادیب و زبان شناس عربیِ برجستهٔ عراقی بود که به ویژه برای مقامات الحریری شهرت یافت. پس از بدیع الزمان همدانی، حریری را برجسته ترین نویسندهٔ مقامه می دانند. شمارِ مقامات او پنجاه تاست که نگارش آن ها را از ۴۹۵ ه‍.ق آغاز کرد و در ۵۰۴ ه‍.ق به پایان رساند.

[ویکی فقه] حریری، قاسم بن علی، کنیه اش ابومحمد، ادیب ، لغوی و صاحب مقامات بود.
وی در حدود ۴۴۶ در منطقه ای نزدیک بصره به نام مَشان به دنیا آمد و در آن جا بزرگ شد.
نسب و علت ملقب شدن به حریری
او به قبیله ربیعةالفَرَس (یا ربیعة بن نَزار) منسوب است و ظاهرآ به سبب اشتغال یکی از اجدادش به بافت یا فروش پارچه حریر، به حریری ملقب شده است و چون ساکن محله بنی حرام در بصره بود، عده ای او را حرامی می خواندند.
وضعیت مالی حریری
وی فردی برخوردار از ثروت بود و نخلستانی با هجده هزار نخل در منطقه مشان داشت.
منصب
...