قازاروس اقایان

قازاروس آقایان. قازاروس استپانی آقایان (ارمنی: Ղազարոս Ստեփանի Աղայան زاده ۵ آوریل ۱۸۴۰ - درگذشته ۲۰ ژوئن ۱۹۱۱)، آموزگار، داستانسرا، مترجم و شاعر کودکان، قصه پردازی بزرگ بود که برخی او را با هانس کریستیان آندرسن همانند دانسته اند.
۱۸۶۷ - "Arutiun and Manvel" آروتیون و مانوئل (رمان خودزندگی نامه ای)
۱۸۷۲ - "Two sisters " دو خواهر (رمان اجتماعی)
۱۸۸۸ - "Torg-Angeh" (اشعار)
۱۸۹۳ - "The Main Events of My Life " (خاطرات)
۱۸۸۱ - "Anahit" (fairy tale) آناهید
۱۸۸۷ - "Aregnazan" (fairy tale)
۱۹۰۴ - "The Fairy Tales of Grandmother Gulnaz"
۱۹۰۸ - "Arevik" آرویک (کتاب آموزشی)
آقایان از نویسندگان ارمنستان و تفلیس بود که آثارش در نشریه نشریه لوسابر به چاپ می رسید. شعرهای قازاروس در کتابی با عنوان «اشعار» با تصویرگری نانوشیان منتشر شد. شعر زیبای «آفتاب» (آرگاک) که کودکان ارمنی سال هاست به شکل آواز جمعی در مدرسه ها و کودکستان ها می خوانند و قابلیت بازی دارد، در این کتاب آمده است.
آقایان مدتی در آموزشگاه های ارمنیان در قفقاز تدریس می کرد. «آموزش زبان مادری» در چهار جلد و «خورشید کوچک» نخستین کتاب های او به شمار می آیند که هزاران کودک ارمنی با آن ها زبان مادری خود را آموخته اند. مخاطبان آقایان بیشتر کودکان پیش دبستانی هستند. او در داستان هایش به زندگی کودکان روستایی، بازی های کودکان و طبیعت توجه بسیار کرده است. بازتاب این رویکرد را در شعرهای «خروس» و «صبح در روستا» یا داستان های «قصه های ننه گلناز» و «نوه هایننه گلناز» می توان به خوبی دید. آقایان در نوشته هایش کوشیده است بدون خسته کردن کودکان به آموزش آن ها بپردازد. شعرهای زیبای «ماه ها و چهار فصل» از زیباترین شعرهای اوست که کودکان ارمنی هنوز هم آن را دوست دارند و با آهنگ می خوانند. «دنیای جادویی» از کتاب های اوست که در سال ۱۹۰۳ در چاپخانه کلیسای وانک جلفای نو اصفهان برای نوجوانان منتشر شد. این داستان افسانه کهن نبرد نیکی با بدی است که به پیروزی نیکی می انجامد. «آناهید» ۱۸۸۱ و «دورک آنگق» ۱۸۸۸ از دیگر آثار این نویسنده هستند.
آقایان کتاب هایی نیز به ارمنی ترجمه کرده است که از برجسته ترین آن ها می توان از «ماهی طلایی» ۱۸۸۴ اثر آلکساندر پوشکین، «تبر طلایی» ۱۹۱۰ اثر لئون تولستوی و «قصه زمستانی» ۱۹۱۰ نوشته شکسپیر نام برد. با تلاش آقایان نخستین نشریات کودکان و نوجوانان ارمنی به نام های آغبیور (چشمه) و هاسکر (خوشه) منتشر شدند. بسیاری از داستان ها و شعرهای این دو نشریه به قلم خود او هستند.