کائو کائو

سائو سائو (چینی: 曹操؛ پین یین: Cáo Cāo؛ وید-جایلز: Ts’ao Ts’ao؛ انگلیسی: Cao Cao) جنگ سالار و صدراعظم دودمان هان شرقی بود که در سال های پایانی این سلسله در چین به قدرت رسید و در دوره سه امپراتوری، پادشاهی وی را پایه گذاری نمود و فرمانروای آن شد و پس از مرگ با عنوان امپراتورِ وی از وی نامیده گردید.
بانو دینگ
بانو بیانحداقل دوزاده همسر دیگر
باوجودی که سائو سائو را اغلب به عنوان فرمانروایی خودکامه و بی رحم به تصویر می کشند ولی در عین حال او را به عنوان فردی زیرک و دارای نبوغ نظامی و کسی که با زیردستانش همچون افراد خانواده اش برخورد می کرده است ستایش کرده اند. او همچنین در شعر و فنون رزمی مهارت داشت و مطالب بسیاری را در رابطه با جنگ نوشته بود.
سائو سائو در حدود سال ۱۵۵ میلادی در چیائوشیان (بوجو در استان آن هوئی امروزی) زاده شد. پدرش سائو سونگ، فرزندخواندهٔ خواجهٔ اعظم دربار امپراتوری، سائو تنگ بود. خود سائو سائو در ابتدا یک فرماندهٔ سادهٔ پادگان بود ولی پس از موفقیتش در فرونشاندن شورش دستار زرد که تهدیدی برای حکومت هان به شمار می آمد به مقام ژنرالی ارتقا درجه یافت. با این وجود سلسله هان بر اثر این شورش دچار تزلزل شده بود و بر اثر بحران به وجود آمده کشور به سه پاره در بین ژنرال های بزرگ از جمله سائو سائو تقسیم شد و سه پادشاهی جدید شکل گرفت.
سائو سائو پس از آنکه قسمت شمالی را که در حوالی پایتخت امپراتوری در لویانگ قرار داشت و دارای موقعیت استراتژیک بود به تصرف خود درآورد و آنرا وی (به چینی: 魏) نامید، امپراتور جوان هان شیان را همراه خود به قلمرو جدید برد و پایتخت را از لویانگ که بر اثر جنگ ویران شده بود به شوشیان (شوچانگ در هنان امروزی) منتقل ساخت. سپس با اجازهٔ امپراتور که همچون عروسکی خیمه شب بازی در دستان سائو سائو بود، فرماندهی دیگر ژنرال های باقی مانده را برعهده گرفت و بیشتر امتیازات ویژهٔ امپراتوری را ازآن خود ساخت. سائو سائو در ۲۱۶ میلادی به مقام شهریاری رسید و عنوان پادشاه وی به او داده شد.