حسین سجادی قائم مقامی فراهانی (زاده ۱۳۳۳ اراک) مشهور با نام قادر عبدالله از نویسندگان ایرانی است او در سال ۱۹۸۸ میلادی به هلند مهاجرت کرده و پس از آموختن زبان هلندی در مدتی کوتاه، یکی از نویسندگان سرشناس هلند شده است. او یکی از نواده های میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی، سیاست مدار صاحب نام دوران قاجار و اهل هنر و ادبیات است. قادر عبدالله، ۲۲ سال است که در هلند زندگی می کند و به زبان هلندی می نویسد. آثار او به ۲۷ زبان ترجمه شده اند، تعدادی از آثار او از جمله رمان پیامبر و رمان خط میخی یادداشت های اکبرآقا با ترجمه فارسی در خارج از ایران منتشر شده اند. آثار وی بیشتر از کشور زادگاهش ایران و سرزمین محل زندگیش هلند می گویند. او در این باره گفته است: «من افکار ایرانیم رادر واژگان و مفاهیم هلندی خود می ریزم. من به متون هلندی ام رنگ، عطر و طعم ادبیات کهن فارسی می زنم.»
به زبان فارسی:
او نام مستعار «قادر عبدالله» را، که برگرفته از نام دو تن از دوستان کُردش که در همان سال ها اعدام شده بودند، برای خود برگزید. وی در این باره در مصاحبه با رادیو فردا نقل کرد:
همیشه دلم می خواست نویسنده بزرگ خوب ایرانی باشم، منتهی مشکلی داشتم و آن نام فامیل پدر پدربزرگم بود؛ میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی، یعنی هر چه می نوشتم باز او بزرگ تر بود. اگر نام خودرا می خواستم قائم مقام فراهانی بگذارم، همیشه آن قائم مقام فراهانی بزرگ تر بود. این مشکلی بود که همیشه داشتم و نمی دانستم چگونه آن را حل کنم. وقتی اولین کتاب من بیرون آمد، دنبال اسمی می گشتم و متأسفانه دو تا از دوستانم همان روزها اعدام شدند، یکی از آنها «قادر» بود و دیگری «عبدالله». فکر کردم که نام این دو نفر را کنار هم می گذارم و بعد می شوم «قادر عبدالله».
قادر عبدالله نویسندگی را با نوشتن در روزنامه کار ارگان سازمان چریک های فدایی خلق ایران آغاز کرد و از او دو کتاب به زبان فارسی به نام «کردها چه می گویند؟» و «کردستان بعد از جنبش مقاومت» به صورت زیرزمینی در دههٔ ۶۰ در ایران منتشر شد. وی پس از اعدام پسر عمویش در سال ۱۳۶۷ ایران را به مقصد هلند ترک کرد.
به زبان فارسی:
او نام مستعار «قادر عبدالله» را، که برگرفته از نام دو تن از دوستان کُردش که در همان سال ها اعدام شده بودند، برای خود برگزید. وی در این باره در مصاحبه با رادیو فردا نقل کرد:
همیشه دلم می خواست نویسنده بزرگ خوب ایرانی باشم، منتهی مشکلی داشتم و آن نام فامیل پدر پدربزرگم بود؛ میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی، یعنی هر چه می نوشتم باز او بزرگ تر بود. اگر نام خودرا می خواستم قائم مقام فراهانی بگذارم، همیشه آن قائم مقام فراهانی بزرگ تر بود. این مشکلی بود که همیشه داشتم و نمی دانستم چگونه آن را حل کنم. وقتی اولین کتاب من بیرون آمد، دنبال اسمی می گشتم و متأسفانه دو تا از دوستانم همان روزها اعدام شدند، یکی از آنها «قادر» بود و دیگری «عبدالله». فکر کردم که نام این دو نفر را کنار هم می گذارم و بعد می شوم «قادر عبدالله».
قادر عبدالله نویسندگی را با نوشتن در روزنامه کار ارگان سازمان چریک های فدایی خلق ایران آغاز کرد و از او دو کتاب به زبان فارسی به نام «کردها چه می گویند؟» و «کردستان بعد از جنبش مقاومت» به صورت زیرزمینی در دههٔ ۶۰ در ایران منتشر شد. وی پس از اعدام پسر عمویش در سال ۱۳۶۷ ایران را به مقصد هلند ترک کرد.
wiki: قادر عبدالله