صفحه لمسی

صفحه لمسی (یا بساوشی) به صفحاتی اطلاق می شود که بتوان تماس یک شیء و به طور خاص انگشت انسان با آن را با استفاده از خواص شیء از قبیل نیرو، گرما، هدایت الکتریکی، مقاومت اپتیک و… تشخیص داد. صفحات لمسی کاربردهای گسترده ای در صنایع مختلف و حتی کاربردهای عام است. ترکیب یک صفحه لمسی شفاف با یک صفحه نمایش می تواند ابزار بهینه ای برای ارتباط با دستگاه های مختلف به ما بدهد.صفحات لمسی برحسب خاصیتی از آن که برای تشخیص تماس مورد استفاده قرار می دهد، از فناوری های مختلفی استفاده می کنند. در ادامه مهم ترین این فناوری ها به صورت مختصر معرفی شده اند.
رایانش با قلم
چندلمسی
قلم نوری
تبلت گرافیکی
تشخیص حرکت
پدر تکنولوژی صفحه های لمسی ساموئل هورست است. زمانی که به عنوان استاد در مؤسسه تحقیقات دانشگاه کنتاکی مشغول فعالیت بود، برای امتحانات پایانی مجبور به خواندن حجم زیادی از مطالب بود که در مجموع ۲ ماه به طول می انجامید و دو نفر فارغ التحصیل می شدند. برای صرفه جویی در وقت، اولین سنسور لمسی با نام اِلوگراف را اختراع کرد که به او اجازه می داد مطالب را سریعتر وارد کند. سه سال بعد، در ۱۹۷۴، ساموئل هورست اولین صفحهٔ لمسی شفاف را طراحی کرد و در سال ۱۹۷۷ اِلوگرافیک را تأسیس و روش فنی ۵-wire مقاومتی را به نام خود ثبت کرد که امروزه نیز پرکاربردترین روش می باشد.
در این فناوری صفحه لمسی از چند لایه تشکیل شده است که مهم ترین شان، دو لایه فلزی ست. لایه های مقاومتی (حساس به فشار) با فاصله کمی از هم جدا شده اند. وقتی این صفحه در نقطه خاصی توسط شیئ، لمس شود، صفحات مقاومتی در آن نقطه به یکدیگر متصل می گردند. در این حالت صفحه به صورت مقاومت عمل کرده و جریان الکتریکی صفحه تغییر می کند که توسط یک کنترلر، پردازش می شود. تغییر جریان به این نحو است که برحسب تعداد سیم های استفاده شده و مکان اتصال، مقاومت بین صفحات متفاوت خواهد بود.
خروجی تختهٔ لمسی معمولاً چهار، پنج و هشت سیمه است و مکان لایه های مقاومتی برحسب تعداد خروجی مورد استفاده متفاوت خواهد بود. در حالت چهارسیمه، شیء می تواند در چپ، راست، بالا و پایین قرار گیرد. در حالت پنج سیمه، نقطه های قابل تشخیص شامل پنج گوشه و نقطه وسط خواهد بود.