صفیح. [ ص َ ] ( ع ص ، اِ ) آسمان یا آسمان بالائین. ( منتهی الارب ). || روی پهناور از هر چیزی. ( منتهی الارب ). وجه کل شی عریض. ( اقرب الموارد ). || پوست روی. ( مهذب الاسماء ). || تخته در. ج ، صفایح. || سنگ پهن. ( مهذب الاسماء ).
صفیح
لغت نامه دهخدا
پیشنهاد کاربران
خوب صورت . زیبا رو. کسی که چهره ای گشاده دارد و زیبایی او فریبنده است
کلمات دیگر: