عربی خوزستانی

عربی خوزستانی گویشی از زبان عربی و بسیار نزدیک به لهجه عربی بین النهرینی است که در جنوب غرب ایران به ویژه استان خوزستان و نواحی جنوبی استان ایلام توسط مردم عرب بدان تکلم می شود.
زبان های سامی
زبان های سامی مرکزی
سامی مرکزی-جنوبی
عربی
عربی عراقی
عربی خوزستانی
زبان عربی در میان عرب های خوزستان رایج است. بخش های بسیاری از زمین های روستایی و شهری استان خوزستان شامل سوسنگرد و هویزه و شادگان تنها بخش هایی هستند که بطور کلی عرب زبان می باشند. همچنین در دیگر شهرهای استان خوزستان مانند اهواز، آبادان، خرمشهر، شوش و امیدیه زبان عربی در کنار سایر زبان های رایج شهر را تشکیل می دهند. همچنین جنوب استان ایلام در مناطق دهلران، موسیان و دشت عباس زبان عربی بین عشایر عرب رواج دارد.گویش عربی مردم خوزستان تفاوت هایی نیز با یکدیگر دارد و لهجه عربی خرمشهر را فصیح ترین و اصلی ترین لهجه این گویش می دانند.
زبان عربی خوزستان به دلیل شفاهی بودن و نیز افزایش سواد و تحصیلات میان مردم عرب و نیز گسترش استفاده از رسانه و مدارس فارسی زبان تفاوت های زیادی با گویش عربی رایج در منطقه عراق یافته است. مهم ترین این تأثیرات در ساختار جمله است که ترتیب فاعل(s)فعل(v) و مفعول(o) در زبان عربی خوزستانی متفاوت با سایر لهجه ها و گویش های این زبان است. و دو سبک (SVO) و (VSO) در تمام لهجه های عربی رایج است اما عربی خوزستانی بر خلاف این ها یک الگوی (SOV) هم دارد که به جز عربی ازبکستانی در سایر لهجه های عربی دیده نمی شود و این تحت تأثیر زبان فارسی در ایران و تاجیکی در ازبکستان رقم خورده است.
از نظر آواشناسی لهجه عربی خوزستان سریع بوده و تمایل به حذف همخوان ها در آن وجود دارد.در این لهجه برای مثال واژه أنتَ ('ant-a) در گفتار به صورت إتِّ(e-tt-e) یا در دیگر نمونه قلت لی به معنی ( به من گفتی) در میان مردم خوزستان به صورت گیت لی (GI-T-LI) تلفظ می شود. در لهجه عربی این منطقه صامت "ق" به صورت "گ" و صامت "ک" گاهی به صورت "چ" تلفظ می شود. همچنین حرف"ج" نیز بیشتر اوقات به صورت "ی" ادا می شود. این تفاوت ها یا نظایر آن در تمام لهجه های عربی مانند مصری و لبنانی نیز موجود است.