طوفان بزرگ طوفانی است که از سوی خداوند برای نابودی تمدن فرستاده شد. داستان طوفان، در تورات و قرآن به نوح نسبت داده شده است؛ به همین دلیل مسیحیان، مسلمانان و یهودیان از آن با نام طوفان نوح یاد می کنند. این داستان، یک داستان رایج در بین ملت های باستانی، سامی است. نظیر این داستان در اوستا، کتاب های هندو، متون قدیم یونانی، و حماسه گیلگمش آمده است.
شوجینگ یا «کتاب تاریخ» که احتمالاً در حدود ۵۰۰ سال یا بیشتر پیش از میلاد مسیح نوشته شده، در فصول ابتدایی اشاره می کند که امپراتور یائو، مجبور به رویارویی با طوفانی بود که «تا بهشت می رسید» و این موضوع دلیل دخالت دا یو مشهور (مؤسس سلسله ژیا در چین) به ماجرا و کنترل اوضاع توسط او شد. ترجمهٔ نسخهٔ منتشر شده در سال ۱۹۰۴ از این کتاب، تاریخ وقوع این طوفان را ۲۳۴۸ سال پیش از میلاد مسیح ذکر و سال وقوع آن را مصادف با طوفان مشروحه در کتب مقدس مذاهب ابراهیمی محاسبه می کند. در حقیقت افسانهٔ طوفان رایج در خاور میانه (شامل مذاهب ابراهیمی) به شکل وسیعی به طوفان ذکر شده در لیست شاهان سومری مرتبط است که در حدود ۲۸۰۰ سال پیش از میلاد واقع شده است.
کتاب شان های جینگ (به معنی مجموعهٔ کوه ها و دریاها) این طور به پایان می رسد که دا یو، فرمانروای چینی، ده سال را به مهار کردن طوفانی سپری می کند که امواج آب آن، بهشت را نیز درنوردیده بودند.
شوچی، لای ژی، هوآینان ژی، شواِن جی ژی، سیکو کوآنشو، سونگ سی داشو و دیگران، به همراه بسیاری افسانه های مردمی دیگر، همگی به زنی به نام نووا اشاره دارند که دیوار شکستهٔ بهشت را بعد از طوفانی بزرگ ترمیم کرد و با زاد و ولد کردن، انسان ها را در زمین پراکنده ساخت. نسخه های بسیار متعددی از این روایت وجود دارد.
قدیم ترین نوشته ای که تاکنون دربارهٔ داستان طوفان به دست آمده، سنگ نوشته هایی است که از سومریان و بابلیان باستان یافت شده است. این سنگ نوشته ها در سه هزار سال پیش از میلاد مسیح نوشته شده اند، به همین دلیل سومریان و بابلیان پیشتر از دیگر ملت ها، داستان طوفان را نگاشته اند. طوفان در سنگ نبشته های سومری، به نام زیوگیدو است.
رویدادهای داستان طوفان سومری و بابلی با رویدادهای داستان طوفان نوشته شده در تورات، تا حدودی هماهنگ است؛ زیرا در داستان سومری و بابلی، آمده است که کشتی طوفان با قیر اندود شد و سازنده کشتی، خود قهرمان طوفان است. این توصیف در سفر پیدایش در تورات نیز آمده است. در هر دو سند آمده است که خدایان، شخصی را از روی دادن طوفان آگاه کردند و او با افراد خانواده اش در یک کشتی نشسته و از جانوران، از هر کدام جفتی در آن نهاده و از طوفان رهایی یافتند. همچنین در هر دو روایت، مدت طوفان هفت روز دانسته شده است. در دوره طوفان، زیوگیدو یا زیودسورا به پیشگاه آن خدای آسمان و انلیل رئیس خدایان، قربانی کرده و آن ها را پرستش می کند. در دیلمون، انو و انلیل به زیوگیدو زندگی جاویدان می بخشند. معنی لغوی زیوگیدو دیدن زندگیاست. در این متن از این که چرا انکی تصمیم به نابود کردن بشر گرفته بود، سخنی نرفته است.
چگونگی داستان طوفان در اسناد بابلی، که جدیدتر از اسناد سومری است، با طوفان سومری اندکی اختلاف ظاهری دارد. نام خدایی که به قهرمان طوفان دستور ساختن کشتی داده در الواح سومری انکی ولی در سنگ نبشته های بابلی و آشوری نام او ایشتار نوشته شده است.
شوجینگ یا «کتاب تاریخ» که احتمالاً در حدود ۵۰۰ سال یا بیشتر پیش از میلاد مسیح نوشته شده، در فصول ابتدایی اشاره می کند که امپراتور یائو، مجبور به رویارویی با طوفانی بود که «تا بهشت می رسید» و این موضوع دلیل دخالت دا یو مشهور (مؤسس سلسله ژیا در چین) به ماجرا و کنترل اوضاع توسط او شد. ترجمهٔ نسخهٔ منتشر شده در سال ۱۹۰۴ از این کتاب، تاریخ وقوع این طوفان را ۲۳۴۸ سال پیش از میلاد مسیح ذکر و سال وقوع آن را مصادف با طوفان مشروحه در کتب مقدس مذاهب ابراهیمی محاسبه می کند. در حقیقت افسانهٔ طوفان رایج در خاور میانه (شامل مذاهب ابراهیمی) به شکل وسیعی به طوفان ذکر شده در لیست شاهان سومری مرتبط است که در حدود ۲۸۰۰ سال پیش از میلاد واقع شده است.
کتاب شان های جینگ (به معنی مجموعهٔ کوه ها و دریاها) این طور به پایان می رسد که دا یو، فرمانروای چینی، ده سال را به مهار کردن طوفانی سپری می کند که امواج آب آن، بهشت را نیز درنوردیده بودند.
شوچی، لای ژی، هوآینان ژی، شواِن جی ژی، سیکو کوآنشو، سونگ سی داشو و دیگران، به همراه بسیاری افسانه های مردمی دیگر، همگی به زنی به نام نووا اشاره دارند که دیوار شکستهٔ بهشت را بعد از طوفانی بزرگ ترمیم کرد و با زاد و ولد کردن، انسان ها را در زمین پراکنده ساخت. نسخه های بسیار متعددی از این روایت وجود دارد.
قدیم ترین نوشته ای که تاکنون دربارهٔ داستان طوفان به دست آمده، سنگ نوشته هایی است که از سومریان و بابلیان باستان یافت شده است. این سنگ نوشته ها در سه هزار سال پیش از میلاد مسیح نوشته شده اند، به همین دلیل سومریان و بابلیان پیشتر از دیگر ملت ها، داستان طوفان را نگاشته اند. طوفان در سنگ نبشته های سومری، به نام زیوگیدو است.
رویدادهای داستان طوفان سومری و بابلی با رویدادهای داستان طوفان نوشته شده در تورات، تا حدودی هماهنگ است؛ زیرا در داستان سومری و بابلی، آمده است که کشتی طوفان با قیر اندود شد و سازنده کشتی، خود قهرمان طوفان است. این توصیف در سفر پیدایش در تورات نیز آمده است. در هر دو سند آمده است که خدایان، شخصی را از روی دادن طوفان آگاه کردند و او با افراد خانواده اش در یک کشتی نشسته و از جانوران، از هر کدام جفتی در آن نهاده و از طوفان رهایی یافتند. همچنین در هر دو روایت، مدت طوفان هفت روز دانسته شده است. در دوره طوفان، زیوگیدو یا زیودسورا به پیشگاه آن خدای آسمان و انلیل رئیس خدایان، قربانی کرده و آن ها را پرستش می کند. در دیلمون، انو و انلیل به زیوگیدو زندگی جاویدان می بخشند. معنی لغوی زیوگیدو دیدن زندگیاست. در این متن از این که چرا انکی تصمیم به نابود کردن بشر گرفته بود، سخنی نرفته است.
چگونگی داستان طوفان در اسناد بابلی، که جدیدتر از اسناد سومری است، با طوفان سومری اندکی اختلاف ظاهری دارد. نام خدایی که به قهرمان طوفان دستور ساختن کشتی داده در الواح سومری انکی ولی در سنگ نبشته های بابلی و آشوری نام او ایشتار نوشته شده است.
wiki: طوفان بزرگ