( اسم ) یدک اسب کتل بالاد بالاده . توضیح جنیبه در عربی صوف پشم شتر شش ساله و ناقه ایست که بدراهم بکسی دهند تا بر آن غله آرد( منتهی الارب ) و بمعنی مذکر و در بالا در عربی ( ( جنیب ) ) است . رک منتهی الارب .
جنیبه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جنیبه. [ ج َ ب َ/ ب ِ ] ( از ع ، اِ ) مؤنث جنیب. رجوع به جنیب شود.
- جنیبه بر ؛ یدک کش :
روح القدس خریطه کش او در آن طریق
روح الامین جنیبه بر او در آن فضا.
هزار فصل ربیعش جنیبه دار جمال
هزار فضل ربیعش خریطه دار سخا.
فغفور گدای کیست باری ؟
ای شش جهت از تو خیره مانده
بر هفت فلک جنیبه رانده.
پی برد نمیتوانم آنجا.
فلک جنیبه کش اوست بلکه از سر قدر
جنیبه وار فلک در لگام او زیبد.
بیا ببین ملکش دست در رکاب زده.
- جنیبه بر ؛ یدک کش :
روح القدس خریطه کش او در آن طریق
روح الامین جنیبه بر او در آن فضا.
خاقانی.
- جنیبه دار ؛ جنیبت دارنده : اسب کتل دارنده : هزار فصل ربیعش جنیبه دار جمال
هزار فضل ربیعش خریطه دار سخا.
خاقانی.
قیصر بدرش جنیبه داری فغفور گدای کیست باری ؟
نظامی.
- جنیبه راندن ؛ اسب کتل راندن : ای شش جهت از تو خیره مانده
بر هفت فلک جنیبه رانده.
نظامی.
چندانکه جنیبه رانم آنجاپی برد نمیتوانم آنجا.
نظامی.
- جنیبه کش ؛ جنیبه بر. آنکه اسب یدک کشد : فلک جنیبه کش اوست بلکه از سر قدر
جنیبه وار فلک در لگام او زیبد.
خاقانی.
فلک جنیبه کش شاه نصرةالدین است بیا ببین ملکش دست در رکاب زده.
حافظ.
جنیبة. [ ج َ ب َ ] (ع اِ) چهارپای فرمانبردار. (از اقرب الموارد). || صوف شتر شش ساله . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). پشم شتر شش ساله . (ناظم الاطباء). || ناقه ای که بدراهم بکسی دهند تا بر آن غله آرد. || جنیبتا البعیر؛ باری که بر دو پهلوی شتر باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: