جنگ ازمای

( جنگ آزمای ) جنگ آزماینده با وقوف در کار جنگ

( جنگ آزمای ) جنگ آزمای. [ ج َ زْ / زِ ] ( نف مرکب ) جنگ آزماینده. باوقوف در کار جنگ. ( ناظم الاطباء ) :
شکسته شد آن مرد جنگ آزمای
از آن پرسخن نامه سوفرای.ز کوپال آن پیل جنگ آزمای
درآمد سر پیل پیکر ز پای.