جان لانگشاو آستین. جان لانگشاو آستین (به انگلیسی: John Langshaw Austin) (۱۹۱۱ - ۱۹۶۰)، یک فیلسوف انگلیسی، و چهرهٔ برجستهٔ مکتب فلسفی زبان روزمره و بنیان گذار نظریهٔ کنش گفتاری بود.گیلبرت رایل
او در مدرسهٔ شروزبوری فیلولوژی کلاسیک را فرا گرفت و از سال ۱۹۲۹ در دانشگاه آکسفورد به تحصیل فلسفهٔ یونان به ویژه ارسطو پرداخت. از سال ۱۹۳۳ آستین به عنوان مدرس در دانشگاه آکسفورد مشغول به کار شد و به فلسفهٔ افلاطون، لایبنیتس و ایمانوئل کانت پرداخت. پس از جنگ جهانی دوم سمینارهایی موسوم به «شنبه صبح» را برگزار کرد که در آنجا بیش از همه در مورد نظریه های ویتگنشتاین، فرگه و نوآم چامسکی بحث می شد.
آستین در ۴۸ سالگی بر اثر سرطان ریه درگذشت.
نظریهٔ کنش گفتاری آستین در کتابی به نام "چگونه کلمات کار انجام می دهند؟" که عبارت از مجموعه مقالات تدریسی او در آکسفورد بود، منتشر شد. نظریهٔ آستین با تحلیل انواع مختلف کارهایی که با کلمات می توانیم انجام دهیم، آغاز می شود. دیر زمانی است فیلسوفان بر این باورند که زبان به کار گرفته می شود تا جهان را بازنمایی کند، یعنی نشان دهد که چه هست و چه نیست. به همین دلیل، مفهوم حقیقت، مفهومی مرکزی در فلسفهٔ زبان بوده است. اما آستین، مثل ویتگنشتاین متأخر، مصمم است تا بسیاری از کارهای دیگری را که با کلمات می توانیم انجام دهیم، نشان دهد. ما تنها چیزها را آن گونه که هستند بازنمایی نمی کنیم، بلکه پرسش می کنیم، فرمان می دهیم، لطیفه می گوییم، وعده می دهیم، پیشنهاد می کنیم، پند می دهیم، تشویق و تهدید می نماییم و همهٔ این ها با استفاده از کلمات انجام می شود.
او در مدرسهٔ شروزبوری فیلولوژی کلاسیک را فرا گرفت و از سال ۱۹۲۹ در دانشگاه آکسفورد به تحصیل فلسفهٔ یونان به ویژه ارسطو پرداخت. از سال ۱۹۳۳ آستین به عنوان مدرس در دانشگاه آکسفورد مشغول به کار شد و به فلسفهٔ افلاطون، لایبنیتس و ایمانوئل کانت پرداخت. پس از جنگ جهانی دوم سمینارهایی موسوم به «شنبه صبح» را برگزار کرد که در آنجا بیش از همه در مورد نظریه های ویتگنشتاین، فرگه و نوآم چامسکی بحث می شد.
آستین در ۴۸ سالگی بر اثر سرطان ریه درگذشت.
نظریهٔ کنش گفتاری آستین در کتابی به نام "چگونه کلمات کار انجام می دهند؟" که عبارت از مجموعه مقالات تدریسی او در آکسفورد بود، منتشر شد. نظریهٔ آستین با تحلیل انواع مختلف کارهایی که با کلمات می توانیم انجام دهیم، آغاز می شود. دیر زمانی است فیلسوفان بر این باورند که زبان به کار گرفته می شود تا جهان را بازنمایی کند، یعنی نشان دهد که چه هست و چه نیست. به همین دلیل، مفهوم حقیقت، مفهومی مرکزی در فلسفهٔ زبان بوده است. اما آستین، مثل ویتگنشتاین متأخر، مصمم است تا بسیاری از کارهای دیگری را که با کلمات می توانیم انجام دهیم، نشان دهد. ما تنها چیزها را آن گونه که هستند بازنمایی نمی کنیم، بلکه پرسش می کنیم، فرمان می دهیم، لطیفه می گوییم، وعده می دهیم، پیشنهاد می کنیم، پند می دهیم، تشویق و تهدید می نماییم و همهٔ این ها با استفاده از کلمات انجام می شود.
wiki: جان لانگشاو آستین