بازارگاه مجازی

بازارگاه مجازی (به انگلیسی: Online Marketplace) یکی از ابزارهای تجارت الکترونیک (e-commerce) است. در یک بازارگاه مجازی عرضه کننده کالا و خدمت و تقاضاکننده کالا و خدمت در فضای الکترونیکی بازارگاه مجازی (اپلیکیشن، وب سایت) با هم مبادله را به طور مستقیم انجام داده و تراکنش مالی با بازارگاه مجازی ندارند.
۱: ترافیک اینترنتی: بازارگاه مجازی می تواند ترافیک اینترنتی زیادی را به خود اختصاص دهد.
۲: هزینه اشتراک: بازارگاه مجازی می تواند بابت حضور عرضه کنندگان در بازارگاه از آنها هزینه اشتراک دریافت کند. مانند مغازه هایی که در یک پاساژ حضور دارند و ماهانه اجاره پرداخت می کنند.
۳: سهم در فروش: بازارگاه مجازی می تواند بابت هر فروشی که در فضای آن اتفاق می افتد درصدی را به عنوان کمیسیون دریافت کند.
شکل سنتی بازارگاه ها از چند هزار سال قبل و با شکل گیری اولین شهرها پدید آمدند. در بازارهای سنتی، خریداران و فروشندگان در بخشی از یک شهر جمع می شوند و به مبادله کالا می پردازند. بعدها با گسترش اینترنت و تجارت الکترونیک، ایده ایجاد بازارگاه مجازی در فضای اینترنت مطرح شد. در بازارگاه مجازی، به مانند بازارهای سنتی، خریدار و فروشنده به طور مستقیم با هم تعامل مالی دارند. موفق ترین مثال برای بازارگاه مجازی، ebay است.
گونه دیگری از بازارهای مجازی، فروش رابطه ای (به انگلیسی: affiliate marketing) است. در این نوع از بازارها، بدنه بازار واسطه بین خریدار و فروشنده است و خریدار با گرداننده بازار تعامل مالی دارد و کالا را از آن دریافت می کند. گرداننده بازار نیز درآمد حاصل از فروش کالا را به تولیدکننده پرداخت می کند و سهم فروش خود را برمی دارد. از نمونه های خارجی فروش رابطه ای می توان به سایت آمازون و از نمونه های داخلی به دیجی کالا اشاره کرد.
گونه دیگری از فضای فروش در اینترنت، فروشگاه های اینترنتی هستند که یک تولیدکننده یا عرضه کننده کالاهایش را به وسیله یک وب سایت اینترنتی عرضه می کند. برای نمونه شرکت تولید کفش نایکی (Nike) به وسیله فروشگاه اینترنتی، کفش هایش را به فروش می رساند. در این حالت تولیدکننده یا عرضه کننده، به طور مستقیم کلاهایش را از راه اینترنت به خریدارانش می فروشد. معمولاً فروشگاه های اینترنتی متعلق به یک برند خاص هستند.