عبداللطیف موسوی شوشتری

عبداللطیف شوشتری سفرنامه نویس ایرانی دوره قاجار و از نخستین ایرانیانی بود که دربارهٔ جامعه و شیوهٔ کشورداری در غرب نوشت.
میرزا عبدالطیف شوشتری از سادات نوریه شوشتر و از نوادگان سید نعمت الله جزایری فقیه معروف اواخر دوره صفویه است. سید عبدالطیف در سال ۱۱۷۲ قمری در شهر شوشتر به دنیا آمد و تحصیلات خود را نزد عموی خود سید مرتضی آغاز کرد. در جوانی عاشق سیر و سیاحت شد و به بصره، بغداد حله بروجرد و لرستان رفت و همین عشق او را تا هندوستان نیز کشانید و نتیجه این سفرها کتاب تحفه العالم گشت که دیده ها و شنیده های او از مردم و ملل مختلف را در بر می گیرد.
عبدا لطیف موسوی شوشتری جزایری سال ها در هندوستان زندگی کرد. پس از بازگشت به ایران در کتاب معروف تحفة العالم خود که آن را در سال ۱۲۱۶ ق/ ۱۸۰۱ م به نگارش درآورد، دربارهٔ برخی از نوآوری ها و پیشرفت های علمی غرب در زمینه های مختلفی چون پزشکی، صنایع، امور نظامی، و اصلاحات مذهبی در غرب اشاراتی دارد. وی همچنین دربارهٔ اصلاحات در ساختار و نهادهای دادگستری، تقسیم و تفکیک قوا، برابری همه مردم در برابر قانون، اصول دموکراسی در غرب، وجود مجلس شورای ملی و انتخابات آزاد و محدود بودن قدرت و اختیارات پادشاه در حکومت و جامعه آگاهی هایی را به دست داده است.
او در هند با انگلیسیها آشنا شد و در سفرنامه خود از کشف آمریکا و نظرات نیوتن سخن می گوید. همچنین جنگ تیپوسلطان با انگلیسیها را شرح می دهد.