عبدالعلی کارنگ

عبدالعی کارنگ (زادهٔ زمستان ۱۳۰۲ تبریز – درگذشتهٔ ۲۱ فروردین ۱۳۵۸ تبریز) نویسنده، ادیب، خوشنویس و دانشمند ایرانی اهل محلهٔ شتربان تبریز بود. وی از اعضای انجمن آثار ملی ایران و از بنیان گذاران کتابخانهٔ ملی تبریز، انجمن خیریهٔ تبریز، مؤسسه انتشارات فرانکلین شعبهٔ تبریز بود.
آثار باستانی آذربایجان، برگزیده به عنوان کتاب سال ۱۳۵۳
ادبیات فارسی برای کلاس های اول تا پنجم
تاتی و هرزنی (دو لهجه از زبان باستان آذربایجان)، سال ۱۳۳۶
تاریخ ادبیات فارسی برای کلاس های چهارم و پنجم
دستور زبان فارسی
دستور زبان کنونی آذربایجان
عبدالعلی کارنگ در سال ۱۳۰۲ و در کوچهٔ مقتدر محلهٔ شتربان تبریز زاده شد. تحصیلات عمومی خود را در مدارس رضوان و سعدی گذرانید و سپس به دانشسرای مقدماتی پسران در رشتهٔ ریاضی راه یافت. نهایتاً در سال ۱۳۲۰ وارد آموزش و پرورش شد و در سال ۱۳۲۲ هم به ریاست آموزش و پرورش میانه ارتقا یافت. پس از آن از رشتهٔ ریاضی تغییر رشته داد و در رشته های زبان و ادبیات فارسی و علوم تربیتی از دانشگاه تبریز مدرک کارشناسی گرفت. جهت ادامهٔ تحصیل به تهران و بعداً استانبول رفت؛ ولی به دلیل نارضایتی مادر از دوری تنها فرزندش، دورهٔ دکتری در کشور ترکیه را نیمه تمام رها کرد و به تبریز بازگشت و به تدریس در مراکز آموزش عالی این شهر مشغول گشت.
عبدالعلی کارنگ حدود ۱۰۰ تألیف و ترجمه داشته است:
کتاب هایی که نوشته است: