طاقین

( صفت اسم ) نوعی کلاه طاقی . ۲ - قبای دوتایی .

(قِ ) (ص نسب . اِ. ) ۱ - نوعی کلاه ، طاقی . ۲ - قبای دوتایی .

طاقین. ( اِ ) قبای دوتائی. ( دیوان البسه نظام قاری ) :
اینکه در دکانها آورده اند
صوف طاقین مربع بیشمار.تنم تا یافت در بر صوف طاقین
سر چتر و دل خارا ندارد.قدِ صوف زاغکی بین بر صوف سبز طاقین
سر همسری طوطی عجب اینکه زاغ دارد.نظامی صوف طاقین است و سعدی جامه دیبا.
مرقع را شمر قاری و شرب زرفشان سلمان. || طاقی. نوعی از کلاه. طاقیه :
ور در خور اقبال تو خدمت کندی چرخ
هستی سر او را سم اسبان تو طاقین.