نخست باران باران نخستین بهار
وسمی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
وسمی. [ وَ می ی ] ( ع ص ، اِ ) نخست باران. ( مهذب الاسماء ). باران نخستین ِ بهار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سمی به لأنه یسم الارض بالنبات. ( منتهی الارب ). باران اولین ِ بهار. ( غیاث اللغات ). || باران بزرگ قطره. ( غیاث اللغات ازشرح نصاب ) : و هو [ ای شنبلید ] اول زهرة تطلع من الارض اذا وقع المطر الوسمی... ( ابن بیطار ).
گویش مازنی
/vasmi/ از توابع چهاردانگه ی سورتچی ساری
از توابع چهاردانگه ی سورتچی ساری
کلمات دیگر: