کلمه جو
صفحه اصلی

نعته

لغت نامه دهخدا

( نعتة ) نعتة. [ ن َ ت َ ] ( ع ص ) اسب نیکوپیشی گیرنده اسبان را. ( منتهی الارب ). نعیت. نعیتة. ( متن اللغة ). تأنیث نعت است. رجوع به نَعت شود.

نعتة. [ ن ُ ت َ ] ( ع ص ) در مورد کنیز و غلام ، به نهایت بودن در رفعت و علو مقام. در غایت رفعت و حسن وجمال بودن. ( از متن اللغة ): عبدک نعتة؛ بنده تو نهایت بلندمرتبه است ، و کذا امتک. ( منتهی الارب ). غایة فی الرفعة؛ ای الحسن و الجمال. ( از اقرب الموارد ).

نعتة. [ ن َ ت َ ] (ع ص ) اسب نیکوپیشی گیرنده اسبان را. (منتهی الارب ). نعیت . نعیتة. (متن اللغة). تأنیث نعت است . رجوع به نَعت شود.


نعتة. [ ن ُ ت َ ] (ع ص ) در مورد کنیز و غلام ، به نهایت بودن در رفعت و علو مقام . در غایت رفعت و حسن وجمال بودن . (از متن اللغة): عبدک نعتة؛ بنده ٔ تو نهایت بلندمرتبه است ، و کذا امتک . (منتهی الارب ). غایة فی الرفعة؛ ای الحسن و الجمال . (از اقرب الموارد).



کلمات دیگر: