نظمی تبریزی

علی نظمی ادیب متخلص به نظمی تبریزی (یکم مهر ۱۳۰۶ تبریز) از شاعران غزل سرا و ادیبان ایران است. پدرش حسین پاشا از مبارزین مشروطه و میرشکار مظفرالدین شاه قاجار در تبریز بوده است.او سرودن شعر را از ۱۶ سالگی آغاز کرده و شاگرد ملک الشعرای بهار، محمدامین ادیب طوسی و عباسقلی خان وقایعی بوده است. علاوه بر شعر، آثار تحقیقی ادبی نیز از وی به چاپ رسیده که از جمله این آثار می توان به تذکره الشعرای منظوم و منثور «دویست سخنور» و «گلشن معانی» شرح برخی ابیات مشکله فارسی اشاره کرد. نظمی تبریزی قریب به ۳۰سال با شهریار (شاعر) ارتباط صمیمی و نزدیک داشته و همین مراودت باعث گشت تا سال ۱۳۶۷ خورشیدی پیکر محمدحسین شهریار به دست استاد نظمی تبریزی در مقبره الشعرای تبریز دفن شود. اخیراً شورای ارزشیابی هنرمندان کشور پس از بررسی آثار شاعران بالای ۶۰سال که دیوان اشعار آنها چاپ شده است، نظمی تبریزی شاعر دوزبانه را به عنوان پیشکسوت شعر و ادب ایران زمین معرفی کرد. نظمی تبریزی نخستین شاعر آذربایجانی در قید حیات است که تندیس وی به دست مجسمه ساز معروف استاد احد حسینی ساخته شده و در یکی از میدان ها شهر تبریز و در نزدیکی محل سکونت و زادگاه شاعر نصب گردیده است.در حال حاضر وی رئیس انجمن ادبی «بزم سخن» تبریز است.
هفت شهر - ۱۳۵۴
تصحیح و تدوین دیوان امینی سرابی - ۱۳۵۵
فریادهای عاشقانه (گزیده غزلیات) - ۱۳۷۰
دیوان اشعار نظمی تبریزی جلد اول - ۱۳۷۷٬۱۳۶۴
دویست سخنور «تذکره الشعرای منظوم و منثور» - ۱۳۸۶٬۱۳۷۸٬۱۳۶۳٬۱۳۵۴
گلشن معانی (شرح برخی ابیات مشکله فارسی) - ۱۳۶۴
گلبانگ (گزیده اشعار) - ۱۳۸۵
فروغ عمر (گزیده غزلیات) - ۱۳۸۷
دیوان اشعار نظمی تبریزی جلد دوم - ۱۳۸۸
نیایش و ستایش (گزیده اشعار به همراه ورقی از سروده های چاپ نشده) - ۱۳۹۲
سیمرغ غزل (ارج نامه استاد علی نظمی تبریزی) - ۱۳۹۳