درست امدن

( درست آمدن ) به موقع آمدن بهنگام آمدن

( درست آمدن ) درست آمدن. [ دُ رُ م َ دَ ] ( مص مرکب ) به موقع آمدن. بهنگام آمدن :
بدو گفت خسرو درست آمدی
که از جان تو دور بادا بدی. || صحیح و راست و عقلائی بودن. موافق عقل بودن. خردپسند بودن. راست و صحیح بودن. منطقی بودن. صادق آمدن :
چوافراسیاب این سخن بازجست
همه گفت گرسیوز آمد درست.چو دوزخ بدانست و راه بهشت
عُزیر مسیح و ره زردهشت
نیامد همی زند و استش درست
دورخ را به آب مسیحا بشست.هرچند اندیشه می کنم درست نمی آید که ده هزار سوار ترک در میان ما باشند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 489 ).
گر قول آن حکیم درست آید
با او مرا بس است خردداور.قول حکما درست آمد که گفته اند دوستان در زندان بکار آیند. ( گلستان سعدی ).
پند و وعظ از کسی درست آید
که به کردار خوب وچست آید.استقناف ؛ درست آمدن رای و تدبیر. ( از منتهی الارب ).|| کامل آمدن. بی نقص بودن. تمام و کامل بودن :
چه خوش گفت این سخن پیر جهانگرد
که دیر آی و درست آی ای جوانمرد.ز بی آلتان کار ناید درست.ناید خود از شکسته دل اندیشه ها درست.