<div class="boxBd">سر زلف. [ س َ رِ زُ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کنایه از زلف. ( غیاث ). || کنایه ازناز و غمزه و عشوه و کرشمه و عتاب. ( برهان ). کنایه از ناز و تبختر. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) : <br>از رشک بنفشه را پریشان دارد<br>زلفش سر زلفی که به ریحان دارد.<div class="au">ظهوری ( از آنندراج ).</div>ناحق چو شانه در جگر زلف میکنم <br>با نوخطان سخن به سر زلف میکنم.<div class="au">ملا مفید بلخی ( از آنندراج ).</div></div>

سر زلف. [ س َ رِ زُ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کنایه از زلف. ( غیاث ). || کنایه ازناز و غمزه و عشوه و کرشمه و عتاب. ( برهان ). کنایه از ناز و تبختر. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) : از رشک بنفشه را پریشان دارد زلفش سر زلفی که به ریحان دارد. ظهوری ( از آنندراج ). ناحق چو شانه در جگر زلف میکنم با نوخطان سخ

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">کنایه از رلف . یا کنایه از ناز و غمزه و عشوه و کرشمه و عتاب .</div>

کنایه از رلف . یا کنایه از ناز و غمزه و عشوه و کرشمه و عتاب .

سر زلف

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد کاربران