رامیار محمود

رامیار، محمود (مشهد ۱۳۰۱ـ۱۳۶۳ش)
رامیار، محمود
قرآن پژوه ایرانی. پس از گذراندن دورۀ دبیرستان در زادگاهش، در مدرسۀ سپهسالار تهران به فراگیری علوم و معارف اسلامی پرداخت. در ۱۳۳۸، از دانشگاه تهران در رشتۀ حقوق دانشنامۀ دکتری گرفت. سپس به مشهد بازگشت و عهده دار ریاست دانشکدۀ الهیات و معاونت دانشگاه فردوسی این شهر شد. از ۱۳۵۳، به مدت سه سال نزد مونتگمری وات در دانشگاه ادینبورگ فلسفه آموخت و از آن دانشگاه در رشتۀ فلسفه دانشنامۀ دکتری گرفت. از آثارش: تاریخ قرآن؛ فهارس القرآن، که در دو بخش است: فهرست الفاظ و فهرست مطالب یا فهرست موضوعی؛ ترجمۀ در آستانۀ قرآن نوشتۀ رژی بلاشر.

[ویکی نور] محمود رامیار، در سال1301ش، در مشهد چشم به جهان گشود. کودکی وی معاصر با اواخر قاجاریه و بنیان گذاری سلسله پهلوی بوده است. وی تحصیلات خود را تا پایان دوره متوسطه در مشهد به پایان رسانید، سپس به تهران رفت و پس از مدتی تحصیل در رشته فقه و اصول در مدرسه سپهسالار قدیم، به اخذ دکترای حقوق از دانشگاه تهران نائل آمد. وی مدتی در فرانسه و انگلیس در دانشگاه اینبورگ، دوره های تحقیقاتی را گذراند. ایشان بین سال های 1349 تا 1359 به تدریس در دانشکده الهیات دانشگاه فرودسی مشهد مشغول بوده است.
محمود رامیار، در کنار تدریس به تحقیق و مطالعه و تألیف اهمیت خاصی می داد؛ چنان که کتب و مقالات متعددی از وی به جا مانده است.
وی مؤسس چاپخانه دانشگاه مشهد است. او پس از بازنشستگی در 1359 به انگلیس رفت و در سال 1363 در آنجا درگذشت. کتاب «تاریخ قرآن» محمود رامیار، در دوره دوم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کتاب سال برگزیده شد.