دانیل گولمن

دانیل گولمن (به انگلیسی: Daniel Golman) نویسنده آمریکایی است. وی زادهٔ سال ۱۹۴۶ میلادی و از دانش آموختگان دانشگاه هاروارد است. دانیل گولمن با نوشتن کتاب هوش عاطفی معروف شد.
Official website of Daniel Goleman
Wired to Connect, Dialogues on Social Intelligence
دانیل گولمن، مسئولیت نگارش بخش مربوط به رفتار و علوم مغزی را در نیویورک تایمز بر عهده دارد و مقاله های او در سراسر جهان منتشر می شود. او مدتی در دانشگاه هاروارد به تدریس اشتغال داشت و پیشتر، سردبیر مجله روان شناسی امروز (مجله) بود.
آیا هوش، موهبتی تغییرناپذیر است؟ بدان حد که معتقدیم، خیر. آنچه که کتاب پر جاذبه و روشنگر دانیل گلمن مطرح می کند، آن است که دیدگاه ما در مورد هوش انسان، بسیار تنگ نظرانه است و بسیاری از توانایی های مهمی را که در نحوه عملکرد ما در زندگی، نقش تعیین کننده دارند، در بر نمی گیرد.دانیل گلمن با مطرح ساختن پژوهش های خارق العاده ای که در زمینه مغز و رفتار انجام شده است، نشان می دهد که عوامل دیگری در دست اندر کارند که موجب می شوند که گلمن آن را هوش هیجانی می خواند. هوش هیجانی، موارد زیر را شامل می شود:خود آگاهی و مهارت تکانشگری، پایداری، اشتیاق و انگیزش، همدلی، و مهارت های اجتماعی.

دانیل گولمن- نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد 2011
دانیل گولمن (1946- ) (Daniel Goleman)
روان شناس و نویسندۀ امریکایی. او برای دوازده سال برای نیویورک تایمز در خصوص مغز و علوم رفتاری مطلب نوشته و گزارش تهیه کرده است.
گولمن از فارغ التحصیلاندانشگاه هاروارداست و مدتی نیز دراین دانشگاه تدریس می کرد. پیش تر، سردبیر مجلۀروان شناسی امروز بود. اوبا نوشتن کتاب هوش هیجانی(1995)معروف شد. این کتاب به مدت یک سال و نیم در فهرست پرفروش ترین های نیویورک تایمز بودو فروش بسیار بالایی در بسیاری از کشورها داشت. این کتاب به 40 زبان ترجمه شده است.او در این کتاب، از دو استعارۀ کلیدی استفاده می کند:ذهن منطقیوذهن احساسی. او مؤلفه های هوش هیجانی را به چهار دسته تقسیم می کند: مدیریت بر خود، آگاه بودن بر خود و حالات و احساسات خویش، توجه به محیط و همدلی با دیگران، مدیریت رابطه ها.
گولمن به جز کتاب هایش در زمینۀ هوش هیجانی، کتاب هایی را در موضوعاتی همچون خودفریبی، خلاقیت، شفافیت، مراقبهیا مدیتیشن، یادگیری اجتماعی و احساسی،بحران زیست محیطی و چشم انداز دالایی لاما برای آینده نوشته است.
دانیل گولمن در خانواده ای یهودی در استاکتون، کالیفرنیا در امریکا متولد شد و رشد کرد، پدرش، فی گلمن، (1910-2010)، استاد جامعه شناسی در دانشگاه پاسیفیک و مادرش، ایروینگ گولمن، (1898-1961)، استاد علوم انسانی در کالج استاکتون (در حال حاضر، کالج دلتاسان خواکین) بود. برادرِ مادرش (آلوین ماین وینبرگ) فیزیکدان هسته ای بود.
او دکترای روان شناسی خود را از دانشگاه هاروارد دریافت کرده و سال هاست که برای نشریه های مختلف از جمله نشریۀ کسب و کار هارواردمقاله می نویسد.
گولمن جوایز بسیاری کسب کرده است، از جمله:جایزۀ موفقیت شغلی برای روزنامه نگاری از انجمن روان شناسی امریکا.
از دیگر کتاب های اوست:هوش اجتماعی؛ هوش محیط زیستی؛ کاربرد هوش هیجانی در محیط کار؛زندگی در باتلاق فریب: روان شناسی خودفریبی؛تمرکز؛تمرکز سه گانه(کتاب تکمیلی دیگری با همکاری پیتر سنگه، که در آنتوضیح می دهد که با استفاده از مفهوم تمرکز و پرورش این مهارت، می تواناثربخشییادگیریرا افزایش داد.)؛خصلت های دگرگون شده(با همکاری ریچارد_دیویدسون)؛ خصیصه های رهبری؛ رهبری که نتیجه می گیرد؛ رهبران نوین؛
منابع:
https://en.wikipedia.org/wiki/Daniel_Goleman
https://www.amazon.com/Daniel-Goleman/e/B000APZC9O

دانیل گولمن (به انگلیسی: Daniel Golman) روانشناس آمریکایی است. وی زادهٔ سال ۱۹۴۶ میلادی و از دانش آموختگان دانشگاه هاروارد است. دانیل گولمن با نوشتن کتاب هوش عاطفی معروف شد.
• «به قدرت فوق العاده محرکهای فکری در برانگیختن رفتارهای اجتماعی توجه کنید. در طی آزمایشی برای گروهی از داوطلبان فهرستی از کلمات مرتبط با بی ادبی، مانند «گستاخ» و «زننده» خوانده شد و برای گروه دوم کلماتی مانند «ملاحظه کار» و «مؤدب» پخش شد. سپس آنها را در موقعیتی قرار دادند که باید پیامی را به یک نفر کع در حال صحبت کردن با شخصی دیگر بود، می رساندند. دو سوم از گروه اول مستقیماً وسط صحبت دو نفر پریدند، در حالیکه هشت نفر از ده نفری که کلمات مودبانه را شنیده بودند، درست ده دقیقه صبر کردند تا مکالمه آن دو نفر تمام شود و بعد پیام خود را رساندند.»• «آندره تجسم یک بیمار «خودشیفته» است. چنین افرادی معمولاً با یک محرک برانگیخته می شوند: رویاهای بزرگ و شکوهمند. افراد خودشیفته اگرچه معمولاً کسل و بی حوصله اند، همگام رودررویی با یک چالش بزرگ به حرکت درمی آیند و شکوفا می شوند. این خصلت می تواند در حوزه های مختلف، جاهایی که افراد در شرایط استرس آمیز به کار مشغولند، از شغل وکالت و شکایت و دادخواهی گرفته تا رهبری، بکار گرفته شود و قادر به سازگاری با محیط باشد.»• «نتایج پژوهشی که طی آن تعدادی دانشجوی غریبه را در یک اتاق رایانه دو به دو در مقابل هم قرار دادند تا از طریق رایانه با یکدیگر آشنا شوند، حاکی از آن است که حدود یک پنجم این گفتگوهای رایانه ای به سرعت به مسائل جنسی، آن هم به شکلی باز و بی پرده کشیده شد. اما تعجب آزمایشگری که هدایت جلسات را بر عهده داشت، بعداً با خواندن متن گفتگوها برانگیخته شد. تا جاییکه او شاهد بود تمام دانشجویان، ظاهر و رفتار معقول و به دور از بی بند و باری داشتند. مسلماً اگر به جای گفتگوی رایانه ای، پای صحبت رودرو در میان بود هیچ یک از این افراد جرات نمی کرد با کسی که فقط چند دقیقه از آشناییشان می گذشت دربارهٔ چنان مسائلی صحبت کند. نکته اصلی در همین جاست: در خلال یک گفتگوی رودررو، مدام با دیدن حالت چهره طرف مقابل و شنیدن لحن صدای او، واکنش او را نسبت به نظرات خود ارزیابی می کنیم و روال گفتکو را طبق تمایل دوجانبه حفظ می کنیم. شبیه همین گفتگوی نامناسب دربارهٔ روابط جنسی که در اتاق رایانه روی داد، در نخستین سالهای شروع کار اینترنت سابقه داشته است و بزرگسالان عبارتهای توهین آمیز و زشتی را در رایانه مطرح می کردند. به طور معمول مسیر خاکستری واکنشهای ما را متعادل و معقول می سازد. اما چون اینترنت فاقد روشی برای درک تأثیر عمل ما در طرف مقابل است، قشر مخ حدقه ای بدون داشتن بازخورد نمی تواند به ما در تعدیل واکنش اجتماعیمان کمک کند.»