داروی خرسندی

داروی خرسندی نام متن بسیار کوتاهی است به زبان فارسی میانه (پهلوی) که با زبانی تمثیلی و با استفاده از اصطلاحات داروسازی، «خرسندی» را به عنوان راهی برای حل کردن یا آسان کردن مشکلات به خواننده توصیه می کند.
تفضلی، احمد. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، چاپ چهارم. تهران: انتشارات سخن، 1383. شابک ‎۹۶۴-۵۹۸۳-۱۴-۲

متن بسیار کوتاهی به زبان فارسی میانه و در زمرۀ متن ها اندرزی فارسی میانه. نام متن در زبان پهلوی Darug i hunsandih به معنای «داروی قناعت» است. در این متن فهرستی از صفات نیک، همچون تهیه معجونی بنابر نسخۀ پزشک، شرح شده و اصطلاحاتی مانند «درْم سنگ» و «دانْگ» (مقیاس های وزن)، «آمیختن» و «بیختن» (از اصطلاحات داروشناسی) به کار گرفته شده است. متن زبان تمثیلی دارد، مانند «هاونِ شکیبایی» و «کَمچۀ (قاشق) توکل به خدا». این متن به کوشش عریان در ۱۳۷۱ش به زبان فارسی ترجمه شده است.