زخم بورولی (به انگلیسی: Buruli ulcer)، که با عناوین زخم بارنزدیل، زخم سیرلز یا زخم دینتری شناخته می شود) بیماری عفونی است که از مایکو باکتریوم اولسراتس ناشی می شود.مرحله ابتدایی عفونت با پیدایش برآمدگی یا ناحیه متورم مشخص می شود. این ندول یا برآمدگی پس از مدتی به زخم یا آلسر تبدیل می شود. زخم مذکور ممکن است نسبت به ظاهرش بر روی پوست در درون بزرگتر باشد، و امکان دارد اطرافش متورم گردد. با تشدید بیماری، ممکن است عفونت به استخوان نیز برسد.زخم بورولی بیشتر بر بازوها و پاها اثر می گذارد؛ در این بیماری تب علامت شایعی به شمار نمی رود.نوع معمول از زخم بورولی٬ دست چپ یک پسر ۱۷ ساله در نیجریه ضایعه باقی مانده از زخم٬ زنی در غنا گوش یک کودک هجده ماهه که پس از کشت باکتری و واکنش زنجیره ای پلیمراز زخم بورولی تشخیص داده شد. سنگال
مایکو باکتریوم اولسراتس زهرابه ای موسوم به میکولاکتون را آزاد می کند که عملکرد سیستم ایمنی بدن بدن فرد مبتلا را تضعیف کرده و منجر به مرگ می گردد. اطلاعات چندانی از این بیماری در دست نیست. شاید منابع آب آلوده منبع انتشار بیماری باشند. از سال ۲۰۱۳ میلادی، واکسن کارآمدی برای بیماری مذکور تولید نشده است.
در صورت درمان زودهنگام، تجویز آنتی بیوتیک ها به صورت ۸۰٪ بمدت هشت هفته مؤثر است. درمان آنتی بیوتیکی اغلب شامل ریفامپین و استرپتومایسین می باشد. کلاریترومایسین یاموکسی فلوکساسین است. برخی اوقات جایگزین استرپتومایسین می شود. روش های درمانی دیگر می تواند شامل برداشتن زخم باشد. . بعد از درمان عفونت، اثر زخم در محل تورم بجا خواهد ماند.
زخم بورولی اغلب در مناطق روستایی کشورهای جنوب صحرای آفریقا بخصوص ساحل عاج شایع است اما درآسیا، کشورهای واقع در مناطق غربی اقیانوس آرام و آمریکا نیز قابل رویت است. نمونه های این بیماری در بیش از ۳۲ کشور مشاهده شده است. . حدود پنج تا شش هزار مورد از بیماری مذکور هر ساله اتفاق می افتد. این بیماری هم چنین در تعدادی از حیوانات بغیر از انسان نیز اتفاق می افتد. آلبرت راسکین کوک اولین فردی بود که زخم بورولی را در سال ۱۸۹۷ توصیف کرد.
مایکو باکتریوم اولسراتس زهرابه ای موسوم به میکولاکتون را آزاد می کند که عملکرد سیستم ایمنی بدن بدن فرد مبتلا را تضعیف کرده و منجر به مرگ می گردد. اطلاعات چندانی از این بیماری در دست نیست. شاید منابع آب آلوده منبع انتشار بیماری باشند. از سال ۲۰۱۳ میلادی، واکسن کارآمدی برای بیماری مذکور تولید نشده است.
در صورت درمان زودهنگام، تجویز آنتی بیوتیک ها به صورت ۸۰٪ بمدت هشت هفته مؤثر است. درمان آنتی بیوتیکی اغلب شامل ریفامپین و استرپتومایسین می باشد. کلاریترومایسین یاموکسی فلوکساسین است. برخی اوقات جایگزین استرپتومایسین می شود. روش های درمانی دیگر می تواند شامل برداشتن زخم باشد. . بعد از درمان عفونت، اثر زخم در محل تورم بجا خواهد ماند.
زخم بورولی اغلب در مناطق روستایی کشورهای جنوب صحرای آفریقا بخصوص ساحل عاج شایع است اما درآسیا، کشورهای واقع در مناطق غربی اقیانوس آرام و آمریکا نیز قابل رویت است. نمونه های این بیماری در بیش از ۳۲ کشور مشاهده شده است. . حدود پنج تا شش هزار مورد از بیماری مذکور هر ساله اتفاق می افتد. این بیماری هم چنین در تعدادی از حیوانات بغیر از انسان نیز اتفاق می افتد. آلبرت راسکین کوک اولین فردی بود که زخم بورولی را در سال ۱۸۹۷ توصیف کرد.
wiki: زخم بورولی