راه اهن سراسری سیبری

راه آهن سراسری سیبری. راه آهن سراسری سیبری (به روسی: Транссибирская магистраль (ترانس سیبیرسکایا ماگیسترال) یا به شکل کوتاه شده: Транссиб (ترانس سیب)) طولانی ترین شبکه راه آهن جهان و مهم ترین خطراه آهن روسیه است.راه آهن سراسری سیبری شبکه ای از راه آهن ها است که مسکو و بخش اروپایی روسیه را به استان های خاور دور روسیه و به مغولستان، چین و دریای ژاپن پیوند می دهد.این خط راه آهن ۹۲۸۸ کیلومتر درازا دارد و از شهر مسکو آغاز شده در شهر ولادی وستوک پایان می یابد. معروف ترین قطار فعال در این خط قطار روسیا است.پل بر روی رودخانهٔ کاما.   کیلومتر ۹۲۸۸.   ایستگاه راه آهن کیروف.   باختر ایستگاه خیلوک در راه آهن سیبری، استان چیتا، ۱۹۰۳.   ایستگاه راه آهن ولادی وستوک.
راه آهن سراسری سیبری به ویژه برای ترابری کالاها اهمیت زیادی دارد. بخش بزرگی از ترابری کالا در روسیه توسط این خط انجام می شود و ۳۰ درصد از صادرات روسیه از طریق این مسیر حمل می شود. این راه آهن شاهرگ ترابری و اقتصادی سیبری به شمار می آید و بسیاری از مناطق پس از احداث این خط به رونق اقتصادی دست یافتند. گردشگران زیادی نیز هر ساله با قطارهای این مسیر مسافرت می کنند.راه آهن سراسری سیبری امروزه سالانه ۲۰۰ هزار مسافر را به اروپا می رساند.
نخستین راه آهن روسیه، خط آهن خصوصی تزار نیکولاس یکم بود. در سال ۱۸۵۱ و با راه اندازی راه آهن میان سن پترزبورگ و مسکو، نیکولای موراویوف، فرماندار کل سیبری، پیشنهاد ادامه این خط در سرزمین سیبری را به سران مسکو داد. بر پایه این پیشنهاد قرار بود بخشی از این خط از خاک چین بگذرد ولی به خاطر تنش در پیوندهای سیاسی میان روسیه و چین در این دوره، این طرح اجرا نشد.تا ۳۰ سال پس از آن نیز رهبران روسیه طرح های گوناگون دیگر برای ساخت این خط را رد کردند. نخستین راه آهن در کوه های اورال در سال ۱۸۷۰ ساخته شد و پس از آن در سال ۱۸۷۲ یعنی زمانی که شهر ولادی وستوک در دوردست های سیبری تبدیل به یک بندر مهم گشت، نیاز به اتصال این شهر به بقیه روسیه نیز بیش از پیش احساس شد.
تزار الکساندر سوم در تاریخ ۱۷ مارس ۱۸۹۱ به پسر خود نیکولاس دوم، که در این زمان در سفر شرق بود، فرمان آغاز ساخت راه آهن سراسری سیبری را داد و کار ساخت این راه در سال ۱۸۹۱ در نزدیکی های ولادی وستوک آغاز شد.

راه آهن سراسری سیبری. راه آهن سراسری سیبری (Trans-Siberian Railway)
طولانی ترین خط آهن تک خطۀ جهان. این راه آهن شهرهای روسیۀ اروپایی را به اومسک، نووسیبیرسک، ایرکوتسک، و خاباروفسک متصل می کند و در شهر ناخودکا، واقع در ساحل اقیانوس آرام، و در شرق ولادی وستوک پایان می یابد. این خط از ۱۸۹۱ تا ۱۹۱۵ ساخته شد و طول کل آن از مسکو تا ولادی وستوک ۹,۲۸۹ کیلومتر است. بخش عمدۀ راه آهن سراسری سیبری از ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۹ ساخته شد که در آن زمان بی نظیر بود. با احداث این خط، نواحی سیبری و خاور دور به روی استعمار روسیه باز شد. احداث این خط پی جویی زمین شناختی بزرگ مقیاس حوضه های زغال سنگ کوزنتسک، قراگاندا، و چرمخووا، و نیز کانسارهای طلای آمور و کولیما را امکان پذیر کرد. این معادن اساس توسعۀ اقتصادی سیبری را فراهم کردند. راه آهن سراسری سیبری در دریاچۀ بایکال به دو شاخه تقسیم می شود و شاخه ای از آن، با نام راه آهن سراسری مغولستان، از طریق اولان باتور، پایتخت مغولستان، به پکن می رسد. در تارسکایا، به فاصلۀ تقریبا ۳هزار کیلومتری غرب ولادیووستوک، راه آهن سراسری سیبری با راه آهن سراسری منچوری تلاقی می کند و از طریق هاربین به پکن می رسد. خط جدیدی در شمال سیبری، با نام راه آهن بایکال ـ آمور، به طول ۳۱۰۲ کیلومتر از اوست کوت تا ساحل اقیانوس آرام، بعد از هفده سال افتتاح شد (۱۹۹۱).