کلمه جو
صفحه اصلی

عزه المیلاء

لغت نامه دهخدا

عزة المیلاء. [ ع َزْ زَ تُل ْ م َ ] (اِخ ) زنی مغنی ، و از اولین کسانی بود که غنای موقع را در حجاز خواند. او از موالی انصار بود، رویی زیبا داشت و در مدینه اقامت می کرد. و درباره ٔ مهارت او در غناء و در نواختن عود داستانهای بسیاری نقل کرده اند. (از الاعلام زرکلی از الاغانی ). و رجوع به اعلام النساء ج 2 شود.


( عزة المیلاء ) عزة المیلاء. [ ع َزْ زَ تُل ْ م َ ] ( اِخ ) زنی مغنی ، و از اولین کسانی بود که غنای موقع را در حجاز خواند. او از موالی انصار بود، رویی زیبا داشت و در مدینه اقامت می کرد. و درباره مهارت او در غناء و در نواختن عود داستانهای بسیاری نقل کرده اند. ( از الاعلام زرکلی از الاغانی ). و رجوع به اعلام النساء ج 2 شود.

دانشنامه عمومی

عزة المیلاء. عزة المیلاء (- ۷۳۳م) بانوی نوازنده و خوانندهٔ اهل مدینه بود. او را زیبارو و خوش اندام وصف کرده اند و از آنجا که الملاء (جامه ای که از دو تکه به هم دوخته باشند. دامن، جامه ای که به دور ران ها پیچند و آنرا بپوشانند) می پوشید، به المیلاء شهرت یافت. ابن سریج از شاگردان او بود. دربارهٔ مهارت او در خوانندگی و عودنوازی داستان های بسیاری نقل کرده اند.


کلمات دیگر: