صقعی. [ ص َ ق َ ی ی / ص َ ق َ عا ] ( ع اِ ) اول نتاج است هنگامی که آفتاب سخت گرم ( کذا ). ( منتهی الارب ). اول النتاج حین تصقع الشمس فیه رؤوس البهم. ( اقرب الموارد ). قال ابونصر و اول النتاج حین تصقع فیه الشمس رؤوس البهم صقعاً و قال غیره هو الذی یولدفی الصقریة. ( تاج العروس ). شترکره که در ایام صقیع زاده باشد و آن از بهترین نتاج است. ( منتهی الارب ).
صقعی
لغت نامه دهخدا
کلمات دیگر: