گوگرد سرخ

اکسیر است . گوگرد احمر

گوگرد سرخ. [ گ ِ دِ س ُ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اکسیر است. ( غیاث ). گوگرد احمر. کبریت احمر.کنایه از اکسیر، چرا که اکسیر از او ساخته شود و آن جزو اعظم اکسیر است. ( غیاث اللغات ). لقب زر است در اصطلاح کیمیاگران. ( گنجینه گنجوی ص 338 ) :
گر خاک بدان دست یک استیر بگیرد
گوگرد کند سرخ همه وادی و کهسار.به مثقال سی سرخ گوگرد پاک
بیکباره چون اختری تابناک.که بود آنکه او ساخت شنگرف رومی
ز گوگرد سرخ و ز سیماب لرزان.لشکرگهت بر حاشیت گوگرد سرخ از خاصیت
بر تو ز کنج عافیت عیش مهنا ریخته.بود چو گوگرد سرخ کز بر چرخ کبود
داد مس خاک را گونه زر عیار.دل گوهر بقاست به دست جهان مده
گوگرد سرخ تعبیه در خاکدان مخواه.کرد چو مشک سیاه خاک چو گوگرد سرخ
هردو حنوط و حنا از پی خصم و خدم.زر که گوگرد سرخ شد لقبش
سرخی آمد نکوترین سلبش.نه گوگرد سرخی نه لعل سپید
که جوینده گردد از او ناامید.رجوع به گوگرد احمر شود.
- گوگرد سرخ زردشتی ؛ کنایه از آتش است. ( حاشیه هفت پیکر نظامی ص 137 ). هیزم مشتعل. هیزم افروخته :
آتشی زو نشاطرا پشتی
کان گوگرد سرخ زردشتی.