عیب جویی کردن، خرده گیری کردن، عیب گرفتن، عیب گرفتن از
عیب گرفتن، تصحیح کردن
عیب گرفتن
مترادف و متضاد
فرهنگ فارسی
آشکارا کردن عیب بنمودن نقص ایراد گرفتن
لغت نامه دهخدا
عیب گرفتن. [ ع َ / ع ِ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) آشکارا کردن عیب. بنمودن نقص. ایراد گرفتن. انتقاد کردن. به نقص و خطا منسوب داشتن. برشمردن عیب و نقص :
چو دشوارت آید ز دشمن سخُن
نگر تا چه عیبت گرفت آن مکن.
|| نکوهیدن. سرزنش کردن :
به کس مگوی که پایم بسنگ عشق برآمد
که عیب گیرد و گوید چرا به فرق نپویی.
کاین حدیثی است که از وی نتوان بازآمد.
چو دشوارت آید ز دشمن سخُن
نگر تا چه عیبت گرفت آن مکن.
سعدی.
متکلم را تا کسی عیب نگیرد سخنش صلاح نپذیرد. ( سعدی ).|| نکوهیدن. سرزنش کردن :
به کس مگوی که پایم بسنگ عشق برآمد
که عیب گیرد و گوید چرا به فرق نپویی.
سعدی.
دوستان عیب مگیرید و ملامت مکنیدکاین حدیثی است که از وی نتوان بازآمد.
سعدی.
پیشنهاد کاربران
تخطئة
کلمات دیگر: