داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (انگلیسی: immunosuppressive drugs) یا عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی (انگلیسی: immunosuppressive agents) یا داروهای ضد رد (انگلیسی: antirejection medications) داروهای مهارکننده یا جلوگیری از فعالیت سیستم ایمنی بدن است. آن ها در سرکوب سیستم ایمنی درمانی استفاده می شوند برای:
جلوگیری از رد پیوند اندام ها و بافت (به عنوان مثال، مغز استخوان، قلب، کلیه، کبد)
درمان بیماری های خود ایمنی یا بیماری هایی که به احتمال زیاد منشاء خود ایمنی دارند (به عنوان مثال، آرتریت روماتوئید، اسکلروز چندگانه، میاستنی گراویس، پسوریازیس، ویتیلیگو، لوپوس اریتماتوی سیستمیک، سارکوئیدوز، گلومرولواسکلروز فوکال سگمنتال، بیماری کرون، بیماری بهجت، پمفیگوس، و کولیت اولسراتیو).
درمان برخی از بیماری های التهابی غیر خود ایمنی دیگر (به عنوان مثال، کنترل آسم آلرژیک بلند مدت).
جلوگیری از رد پیوند اندام ها و بافت (به عنوان مثال، مغز استخوان، قلب، کلیه، کبد)
درمان بیماری های خود ایمنی یا بیماری هایی که به احتمال زیاد منشاء خود ایمنی دارند (به عنوان مثال، آرتریت روماتوئید، اسکلروز چندگانه، میاستنی گراویس، پسوریازیس، ویتیلیگو، لوپوس اریتماتوی سیستمیک، سارکوئیدوز، گلومرولواسکلروز فوکال سگمنتال، بیماری کرون، بیماری بهجت، پمفیگوس، و کولیت اولسراتیو).
درمان برخی از بیماری های التهابی غیر خود ایمنی دیگر (به عنوان مثال، کنترل آسم آلرژیک بلند مدت).