داروهای ادراراور

داروهای ادرارآور. داروهای پیشاب زا، ادرارآور یا دیورتیکها (به انگلیسی: Diuretic) داروهایی هستند که با اثر بر روی کلیه موجب افزایش جریان ادرار می شوند. مدر یا ادرار آور یا دارویی را گویند که موجب افزایش حجم ادرار انسان شود . از جمله مدرها می توان میوه های حاوی آب فراوان مانند هندوانه، گیاهان دارویی مانند بابونه، ریشه شیرین بیان، سنبل خطائی و داروهای مدر یا دیورتیکها مانند فورزماید را برشمرد.
جاری کننده بول . (غیاث اللغات ). هر چیزی که گمیز راند و ادرار آورد. (ناظم الاطباء). مایه ادرار. هر دارو که تری و رطوبت راند. دارو که آب براند: مدر بول، مدر طمث، مدرحیض . آنچه اخراج مائیه اغذیه و فضول سیاله مانند بول و حیض و عرق و شیر نماید. (از تحفه حکیم مومن ). آنچه رطوبتها را از عروق و دیگر اعضا به مجاری بول برانگیزد تا بول را برون سازد. (بحر الجواهر). شاش انگیز. موجب ادرار.
دیورتیکها بر اساس اینکه بر کدام بخش از توبولهای کلیوی (مانند دیستال، پروکزیمال یا قوس هنله و یا با مکانیسم اسمز) اثر کنند دارای ویژگیهای متفاوتی هستند. به عنوان مثال تیازیدها (هیدروکلرتیازید) بر قسمت دیستال توبول اثر نموده موجب مهار پمپ سدیم و کلر می شوند. دیورتیکهای قوس هنله مانند فورزماید موجب مهار بازجذب سدیم در کلیه می شوند. مدرهایی مانند استازولامید با مهار آنزیم کربنیک انهیدراز عمل میکنند.